Φρίκη στα Πετράλωνα: Γονείς βίαζαν τα παιδιά τους και τα προωθούσαν σε σεξουαλικά όργια - Η σωτήρια παρέμβαση εκπαιδευτικού

October 31, 2022, 3:21 pm

≫ Next: Εξώδικο 1.569 εκπαιδευτικών σε Πλεύρη και Κεραμέως για την άμεση παύση της υποχρεωτικής διενέργειας rapid test

≪ Previous: Ιστορικές φωτογραφίες ελληνικών σχολείων μια άλλης εποχής

Σοκάρει η νέα υπόθεση βιασμού ανηλίκων από τον ίδιο τους τον πατέρα, αυτή τη φορά στα Πετράλωνα - Τι καταγγέλλουν 22χρονη και 17χρονος στη μήνυση που κατέθεσαν - Ο ρόλος της μητέρας - Η σωτήρια παρέμβαση εκπαιδευτικού που αποκάλυψε τη φρίκη.

Σοκ προκαλεί η νέα υπόθεση βιασμού ανήλικων παιδιών από τον ίδιο τους τον πατέρα που έρχεται στο φως της δημοσιότητας, αυτή τη φορά στα Πετράλωνα, καθώς δύο παιδιά κατέθεσαν μήνυση στους γονείς τους. Μάλιστα, η κακοποίηση των δύο παιδιών φέρεται να έλαβε τέλος μετά την παρέμβαση περίοικου εκπαιδευτικού.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το enikos.gr, στη μήνυση, η 22χρονη σήμερα «Α» και ο 17χρονος αδελφός της, καταγγέλλουν τη μητέρα τους για τη σιωπή και κυρίως για τη συγκάλυψη της σεξουαλικής τους κακοποίησης από τον πατέρα τους. Κακοποίηση που σύμφωνα με τις περιγραφές τους, άρχισε στις ηλικίες του δημοτικού και σταμάτησε όταν η υπόθεση πήρε διαστάσεις από περίοικο εκπαιδευτικό που ήρθε σε επαφή με το τότε επτάχρονο αγόρι και του εκμυστηρεύτηκε τις συνθήκες υπό τις οποίες ζούσε στο σπίτι του.

Η λεπτομερής περιγραφή των παιδιών στη μήνυσή τους κατά της μητέρας τους είναι ανατριχιαστική και δίνει την εικόνα ενός πατέρα ο οποίος, όχι μόνο ασελγούσε και βίαζε τα παιδιά του αλλά τα «πάσαρε» και σε φίλους της οικογένειας.

Η παρέμβαση του εκπαιδευτικού

Το κουβάρι των αποκαλύψεων άρχισε να ξετυλίγεται σε μία γειτονιά των Πετραλώνων, όπου ο πατέρας διατηρούσε κατάστημα. Όλοι είχαν παρατηρήσει την περίεργη συμπεριφορά του 7χρονου παιδιού που κυκλοφορούσε στη γειτονιά και έδειχνε μονίμως φοβισμένο.

Η συνάντησή του με έναν εκπαιδευτικό σε ένα από τα καφέ της περιοχής, έγινε η αιτία για να αποκαλυφθούν όσα ακολούθησαν. Ο εκπαιδευτικός πρότεινε στη μητέρα του παιδιού να κάνει δωρεάν μαθήματα στο παιδί και εκείνη το επέτρεψε. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, το παιδί άρχισε να μιλά για τις «συνήθειες» στο σπίτι, όχι όμως υπό τη μορφή καταγγελίας αλλά ως μία κανονική κατάσταση.

Από εκείνο το σημείο αρχίζουν να αποκαλύπτονται οι ίδιες πρακτικές ασέλγειας και για την 11χρονη τότε «Α». Πρακτικές που περιγράφει και η ίδια στη μήνυσή της. Ακολούθησαν επισκέψεις κοινωνικών υπηρεσιών οι οποίες ήταν γνωστές από πριν στη μητέρα, καταγγελίες στην αστυνομία, ωστόσο τίποτε από όλα αυτά δεν στάθηκε δυνατό να φέρει την υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες.

Οι γονείς πήραν διαζύγιο, το αγόρι φιλοξενείται έως και σήμερα από τον εκπαιδευτικό, η ενήλικη πλέον κόρη ζει μόνη της στην περιφέρεια και το τρίτο παιδί της οικογένειας, ανήλικο σήμερα, ζει ακόμα με τη μητέρα.

Σήμερα, τα δύο από τα τρία παιδιά, προχωρούν σε μήνυση κατά της μητέρας τους, την ώρα που εκκρεμεί σε αναμονή βουλεύματος, η δικογραφία κατά του πατέρα.

Τι καταγγέλλουν τα δύο παιδιά

Στην καταγγελία του, ο 17χρονος, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια όσα έζησε μέσα στο σπίτι του πριν από 10 χρόνια, από τον πατέρα του αλλά και άλλα άτομα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:

«… Έχω βιώσει την σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα μου, από το θείο μου, όπως και από άλλα 17 άτομα, Έλληνες και αλλοδαπούς που συμμετείχαν σε όργια τα οποία ο ίδιος ο "πατέρας"μου διοργάνωνε και στα οποία αφού με βίαζε πρώτα αυτός, εν συνεχεία με πέταγε στους άλλους συμμετέχοντες σε αυτά…»

Με τη μήνυσή τους, τα παιδιά θεωρούν ότι η μητέρα όχι μόνο γνώριζε αλλά και ήταν αυτόπτης μάρτυρας των βιασμών τους. Συγκεκριμένα, ο 17χρονος αναφέρει σε άλλο σημείο «… Με βίασε μπροστά της και εκείνη έκανε πως δεν είδε τίποτα».

Η 22χρονη «Α» καταγγέλλει τη σεξουαλική κακοποίησή της τόσο από τον πατέρα της όσο και από άλλους… φίλους της οικογένειας. Αναφερόμενη σε φιλικό ζευγάρι, λέει ότι «Με κακοποιούσαν για πάνω από έξι χρόνια. Η δε γυναίκα, έχει πολλές φορές ασελγήσει μέσα σε βάθος τριετίας και στη μικρή μας αδελφή και έχει κακοποιήσει και βιντεοσκοπήσει και τον πρώτο από εμάς (εννοεί τον αδελφό της) αφού λάμβανε πάντα μέρος στα όργια».

Επιλέγουμε να μη δημοσιοποιήσουμε περισσότερες λεπτομέρειες αυτής της νοσηρής κατάστασης που καταγγέλλουν ότι βίωσαν τα παιδιά διότι θεωρούμε πώς λίγα έχουν να εισφέρουν δημοσιογραφικά στην υπόθεση και μάλιστα όταν ήδη έχουν καταγγελθεί στις αρμόδιες αρχές αλλά «σέρνονται» στη γραφειοκρατία.

Αίσθηση όμως προκαλεί, πέρα από κάθε περιγραφή, η αφήγηση των παιδιών που πριν έρθουν σε επαφή με ανθρώπους εκτός οικογένειας που τους εξήγησαν ποιο είναι το λάθος και ποιο το σωστό, μεγάλωναν σε ένα περιβάλλον όπου η αρρωστημένη σεξουαλική ικανοποίηση του πατέρα και των φίλων του αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας των παιδιών και αυτά, με τη σειρά τους, το θεωρούσαν φυσιολογικό.

Περισσότερες ειδήσεις εδώ.

↧

Εξώδικο 1.569 εκπαιδευτικών σε Πλεύρη και Κεραμέως για την άμεση παύση της υποχρεωτικής διενέργειας rapid test

October 31, 2022, 3:25 pm

≫ Next: Αδιανόητο περιστατικό στην Κρήτη: Οδηγός λεωφορείου έδειρε μαθητή που του έκανε παρατήρηση για παραβίαση διάβασης!

≪ Previous: Φρίκη στα Πετράλωνα: Γονείς βίαζαν τα παιδιά τους και τα προωθούσαν σε σεξουαλικά όργια - Η σωτήρια παρέμβαση εκπαιδευτικού

«Θα ασκήσουμε εναντίον του ελληνικού δημοσίου όλα τα δικαιώματα που μας παρέχει ο νόμος για την αποκατάσταση της έννομης τάξης και την πλήρη υλική και ηθική μας ικανοποίηση».

Παρουσιάζουμε το παρακάτω δελτίο τύπου του δικηγόρου Βασίλη Παπανικολάου, που ενημερώνει για το εξώδικο στους Υπουργούς Υγείας και Παιδείας, καθώς και στο Συνήγορο του Πολίτη, 1.569 εκπαιδευτικών και γενικότερα εργαζομένων στον τομέα της εκπαίδευσης, με αίτημα την άμεση παύση της υποχρεωτικής διενέργειας ράπιντ τεστ.

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 24.10.2022, επιδόθηκε στους Υπουργούς Υγείας και Παιδείας, καθώς και στο Συνήγορο του Πολίτη, εξώδικη διαμαρτυρία, πρόσκληση και δήλωση 1.569 εκπαιδευτικών και γενικότερα εργαζομένων στον τομέα της εκπαίδευσης, τους οποίους είχα την τιμή να εκπροσωπήσω, με αίτημα την άμεση παύση της υποχρεωτικής διενέργειας ράπιντ τεστ.

Η επιχειρηματολογία και τα αιτήματα του εξωδίκου είναι επί λέξει τα εξής:

"Με το παρόν μας, ως εκπαιδευτικοί και εν γένει εργαζόμενοι στον κλάδο της εκπαίδευσης, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για την εξακολούθηση της ανωτέρω παράλογης, εκδικητικής, βασανιστικής και ρατσιστικής υποχρέωσης για εβδομαδιαία διενέργεια ράπιντ τεστ από τους μη εμβολιασμένους ή μη πλήρως εμβολιασμένους ή μη προσφάτως (εντός εννέα μηνών από τη λήψη της δεύτερης δόσης) εμβολιασμένους ή μη προσφάτως (εντός εξαμήνου) νοσήσαντες, και μάλιστα επί ποινή αναστολής εργασίας με στέρηση μισθού και ασφαλιστικής αναγνώρισης, για τους εξής λόγους:

1._ Διότι πλέον έχει αναγνωριστεί από το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας ότι οι εμβολιασμένοι κολλούν και μεταδίδουν εξίσου με τους μη εμβολιασμένους και συνεπώς η εις βάρος των μη εμβολιασμένων επιβολή διαγνωστικών ελέγχων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτρέψει τη μετάδοση της νόσου και αποτελεί άσκοπη και δυσμενή διάκριση, που παραβιάζει θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές.

2._ Διότι πλέον αναγνωρίζεται από όλο και μεγαλύτερο τμήμα της επιστημονικής κοινότητας ότι τα κυκλοφορούντα εμβόλια δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν τον διακηρυγμένο στόχο δημιουργίας «τείχους ανοσίας».

3._ Διότι πλέον είναι κοινό τοις πάσι ότι ο ιός τείνει να εισέλθει στην ενδημική του φάση, έχοντας αποκτήσει -όπως πάντοτε συμβαίνει στις περιπτώσεις αυτές- πολύ εύκολη μεταδοτικότητα και πολύ ηπιότερη νόσηση.

4._ Διότι σύμφωνα με τις από 11/08/22 συστάσεις του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ, η κατάσταση εμβολιασμού δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν όταν χρειάζεται να παρθούν μέτρα, και τα τεστ σε ανθρώπους χωρίς συμπτώματα πρέπει να σταματήσουν.

5._ Διότι είναι αντιφατικό και υποκριτικό να επιβάλλεται η υποχρέωση εβδομαδιαίου εργαστηριακού ελέγχου, αφού, σύμφωνα με την ίδια Κοινή Υπουργική Απόφαση, σε περίπτωση νόσησης, υπάρχει υποχρέωση απομόνωσης του νοσούντος, είτε μαθητή είτε ενηλίκου, μόνο για πέντε (5) ημέρες και εν συνεχεία υποχρέωση επανόδου του στην εκπαιδευτική μονάδα, ακόμη και αν υπάρχει θετικός εργαστηριακός έλεγχος.

6._ Διότι είναι επίσης αντιφατικό και υποκριτικό και παραβιάζει κατάφωρα τη συνταγματική αρχή της ισότητας το να επιβάλλεται η υποχρέωση εβδομαδιαίου εργαστηριακού ελέγχου για τις ανωτέρω κατηγορίες εργαζομένων, τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν απαιτείται από κανέναν άλλο εισερχόμενο στις εκπαιδευτικές μονάδες, δηλαδή τους μαθητές, τους επισκέπτες και τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς.

7._ Διότι, επιπλέον, η υποχρέωση του εργαζόμενου να καλύπτει με δική του δαπάνη το κόστος του εβδομαδιαίου τεστ αποτελεί δυσανάλογο βάρος σε σχέση με το σκοπό που υποτίθεται ότι εξυπηρετείται, κατά παράβαση της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας καθώς και της συνταγματικής υποχρέωσης του κράτους για παροχή στους πολίτες βασικών υπηρεσιών υγείας.

8._ Διότι η υποβολή σε εργαστηριακό έλεγχο αποτελεί, κατά την ορθή άποψη, ιατρική πράξη, για τη διενέργεια της οποίας απαιτείται η προηγούμενη αναλυτική ενημέρωση του ατόμου (σχετικά με τις ενδεχόμενες συνέπειες) και εν συνεχεία η οικειοθελής συναίνεση του ατόμου, όπως ρητά ορίζουν ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005) στο άρθρο 12, καθώς και η διεθνής Σύμβαση του Οβιέδο, που έχει ενσωματωθεί και στην ελληνική έννομη τάξη με νόμο [άρθρο 2, 5 και 12 της Σύµβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώµατα και τη Βιοϊατρική (άλλως Σύμβασης του Οβιέδο της 4ης Απριλίου του 1997), η οποία ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το ν. 2619/1998 (Α΄ 132)].

9._ Διότι ακόμη και στις οδηγίες των τεστ αναγράφεται ότι αυτό διενεργείται εντός των πρώτων πέντε ημερών από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, άρα η επιβολή διενέργειάς του χωρίς την ύπαρξη συμπτωμάτων αντιβαίνει στις οδηγίες του ίδιου του κατασκευαστή.

10._ Διότι η συνέχιση των υποχρεωτικών τεστ έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την άρση όλων των άλλων περιορισμών, τόσο πανελλαδικά όσο και παγκόσμια.

11._ Διότι, σύμφωνα με όλα τα προεκτεθέντα, προκύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η εξακολούθηση του ανωτέρω μέτρου έχει αποκλειστικά και μόνο εκδικητικό και τιμωρητικό χαρακτήρα, εξυπηρετώντας συγχρόνως τη διατήρηση κλίματος αντιπαλότητας και διαχωρισμών μεταξύ των πολιτών.

Σημειωτέον ότι τις ανωτέρω διαμαρτυρίες έχουν εκφράσει επανειλημμένα πολλά συνδικαλιστικά μας όργανα και συγκεκριμένα Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΕΠΕ) και Ενώσεις Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΕΛΜΕ) με δημόσιες ανακοινώσεις τους.

Κατόπιν αυτών

Ζητούμε

Οι δύο πρώτοι από εσάς να προβείτε άμεσα, ως οι πλέον καθ’ ύλην αρμόδιοι Υπουργοί, σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση ανάκληση του ανωτέρω μέτρου.

Διαφορετικά

Δηλώνουμε ότι

Θα ασκήσουμε εναντίον του ελληνικού δημοσίου όλα τα δικαιώματα που μας παρέχει ο νόμος για την αποκατάσταση της έννομης τάξης και την πλήρη υλική και ηθική μας ικανοποίηση.

Και επίσης

Ζητούμε

Ο τρίτος από εσάς, Συνήγορος του Πολίτη, να αποφανθεί σχετικά με τη νομιμότητα και συνταγματικότητα των ανωτέρω διατάξεων και του εν λόγω μέτρου και να προβεί σε όλες τις κατά νόμον ενέργειες της αρμοδιότητάς του."

https://www.alfavita.gr

Περισσότερες ειδήσεις εδώ.

↧

Αδιανόητο περιστατικό στην Κρήτη: Οδηγός λεωφορείου έδειρε μαθητή που του έκανε παρατήρηση για παραβίαση διάβασης!

October 31, 2022, 3:29 pm

≫ Next: Στεφανής Ξυλούρης: Ο οχτάχρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους ναζί

≪ Previous: Εξώδικο 1.569 εκπαιδευτικών σε Πλεύρη και Κεραμέως για την άμεση παύση της υποχρεωτικής διενέργειας rapid test

Ο νταής οδηγός συνελήφθη ενώ ο 17χρονος μαθητής διεκομίσθη στο νοσοκομείο με εμφανή τα σημάδια από τα χτυπήματα στο πρόσωπο του...

Ένα απίστευτο, εξοργιστικό περιστατικό σημειώθηκε το πρωί στο Ηράκλειο με πρωταγωνιστές ένα «νταή» οδηγό και δύο μαθητές Λυκείου.

Σύμφωνα με το cretapost.gr, σε κεντρικό δρόμο του Ηρακλείου οδηγός που δεν σταμάτησε στη διάβαση πεζών ως όφειλε, έδειρε δύο μαθητές όταν εκείνοι του έκαναν παρατήρηση. Το ένα από τα δύο παιδιά φέρει σοβαρά τραύματα σε πρόσωπο και αυχένα και διεκομίσθη με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο όπου και υποβάλλεται σε μία σειρά από εξετάσεις.

Το χρονικό

Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλουν συγγενείς των δύο παιδιών στο cretapost, τα δύο αγόρια ηλικίας 16 και 17 ετών αντίστοιχα επιχείρησαν να περάσουν κεντρική λεωφόρο για να πάνε στο σχολείο τους από τη διάβαση πεζών.

Ο οδηγός όμως του οχήματος δεν σταμάτησε, με αποτέλεσμα το ένα από τα δύο αγόρια, να του κάνει παρατήρηση, λέγοντας του «Πού πας; Διάβαση…»

Ο θερμόαιμος οδηγός, τραβάει χειρόφρενο και χωρίς να πει τίποτα, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και δίνει μία μπουνιά στο 17χρονο αγόρι ρίχνοντας το στο οδόστρωμα ενώ επιτέθηκε με σπρωξιές και στον 16χρονο φίλο του.

Διερχόμενοι μάλιστα οδηγοί επιτέθηκαν στον νταή οδηγό ενώ κάλεσαν την αστυνομία.

Άνδρες της Άμεσης Δράσης μέσα σε λίγα λεπτά, είχαν περάσει χειροπέδες στον 20χρονο θερμόαιμο οδηγό και τον μετέφεραν στο Αστυνομικό Μέγαρο Ηρακλείου.

Με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ ο 17χρονος μαθητής διεκομίσθη στο νοσοκομείο με εμφανή τα σημάδια από τα χτυπήματα στο πρόσωπο του.

Γονείς και διερχόμενοι οδηγοί μετέβησαν και εκείνοι στο Αστυνομικό Μέγαρο για να υποβάλλουν μηνύσεις και να καταθέσουν για το περιστατικό.

Περισσότερες ειδήσεις εδώ.

↧

Στεφανής Ξυλούρης: Ο οχτάχρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους ναζί

October 31, 2022, 3:41 pm

≫ Next: Η θρυλική "κυρά της Ρω" - Το σύμβολο της Ελληνίδας πατριώτισσας

≪ Previous: Αδιανόητο περιστατικό στην Κρήτη: Οδηγός λεωφορείου έδειρε μαθητή που του έκανε παρατήρηση για παραβίαση διάβασης!

Στεφανής Ξυλούρης: Ο οκτάχρονος που εκτελέστηκε από τους Ναζί και έμεινε στην ιστορία. Ο μικρός πήγε να φύγει όταν οι Γερμανοί μπήκαν στα Ανώγεια της Κρήτης και οι κατακτητές έδειξαν από την αρχή το αδίστακτο πρόσωπό τους, όταν τον εκτέλεσαν αμέσως και εν ψυχρώ.

Στεφανής Ξυλούρης: Ο οκτάχρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Ναζί

Ο Στεφανής ήταν ο πρώτος 8χρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Ναζί την πρώτη μέρα, που κύκλωσαν τα Ανώγεια, στις 13 Αυγούστου του 1944.

Ο Στεφανής πήρε το δρόμο προς τα πλάγια για φύγει προς το βουνό. Οι Γερμανοί καταχτητές έδειξαν από την πρώτη στιγμή τις βάρβαρες διαθέσεις τους, σκοτώνοντας ένα 8χρονο παιδί, στην προσπάθεια του να πετάξει προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Το παιδί θα μείνει άταφο για πολλές μέρες μέσα στην εκκλησία της Παναγίας. Η μάνα του, η Ζαφειρένια Ξυλούρη, βρήκε κάποια στιγμή το κουράγιο και μπήκε στα ισοπεδωμένα Ανώγεια για να θάψει το παιδί. Συγκλονιστική είναι η διήγηση της ίδιας της Μπαμπακιουδένας:«Έψαξα στα χαλάσματα να βρω νερό για πλύνω το κορμί του δεν βρήκα και το έπλυνα με τα δάκρυα μου…»

Σταθμό στην ιστορία της Αντίστασης των Ανωγείων αποτελούν οι μορφές των Ανωγειανών γυναικών. Η ιστορία ακόμη δεν έχει σκύψει να καταγράψει τη μεγάλη προσφορά της γυναίκας των Ανωγείων τα χρόνια 1941-1944.

Μια σημαντική Ανωγειανή μορφή ήταν η Ζαφειρένια Ξυλούρη ή Μπαμπακιούδενα. Στο πρόσωπό της συνδέονται η γυναίκα του αντάρτη, η μάνα που μεγάλωνε τα παιδιά της με υπερηφάνεια και καρτερία, η Ανωγειανή που τροφοδοτούσε το αντάρτικο, η γυναίκα που είδε το χωριό της να εξαφανίζεται και να δημιουργείται πάλι από την αρχή, η χαροκαμένη μητέρα που είχε την «τιμή» να ξεψυχήσει το παιδί της ο Στεφανής στα χέρια της από το βόλι ενός βάρβαρου εχθρού. Βάρβαρος γιατί δε σεβάστηκε ούτε τα μικρά παιδιά, ικανοποιώντας τη δίψα του για αίμα και πόνο πατώντας πάνω στις αθώες παιδικές ψυχές. Στις 30 Ιανουαρίου 2014 πέρασε στην αιωνιότητα. Αφιερώνουμε την παρακάτω αφήγηση της ίδιας στο Γιώργο Καλογεράκη την Άνοιξη του 2004.

Στεφανής Ξυλούρης: Η συγκλονιστική μαρτυρία

Αφήγηση Ζαφειρένιας Ξυλούρη -Σκουλά του Εμμανουήλ ή Μπαμπακιούδαινας : …το πρωί όταν ξημέρωσε η μέρα ήρθανε και είπανε να πάνε απάνω όλα τα γυναικόπεδα. Το διατάξανε οι Γερμανοί. Ο άντρας μου ήτανε αντάρτης στο βουνό. Άντρες στο χωριό δεν υπήρχανε. Όλοι ήτανε αντάρτες. Οι Γερμανοί εβρήκανε πολλά γυναικόπεδα στο χωριό. Αν ήθελα δε βρούνε τόσα πολλά γυναικόπεδα οι Γερμανοί στο χωριό ήθελα μας εσκοτώσουνε. Άμα επήγαμε στο σχολείο μας είπανε να πάμε να πάρομε από το σπίτι μας κάτι ότι ήθελα μπορούμε να σηκώνομε. Πως ήθελα μας εφύγουνε δεν το ξέραμε βέβαια. Ήρθαμε μεις, ήρθενε και το παιδί μου, αυτό μου κλούθανε αυτό ήτονε εννιά χρονών. Το λέγαμε Στεφανή. Τότε εγώ είχα τρία παιδιά. Το άλλο βράδυ είχαμε φύγει πάλι από τα σπίτια μας και είχαμε πάει απέναντι και εξομείναμε έξω. Επεριμέναμε να έρθουνε οι Γερμανοί. Τα παιδιά ενομίζανε ότι ήθελα να πάμε πάλι έξω από το χωριό να ξομείνομε. Εγώ ήμουνε μέσα στο σπίτι και έγκυος οχτώ μηνών. Γύρευγα να πάρω ρούχα για την γέννα μου. Μπαίνει ο Στεφανής και μου λέει :

-Μάνα, ήντα να πάρω ;

Είχαμε δυο γειτονάκια, το Μιχάλη και το αδερφάκι του το Γιώργη το Μπροκάκη. Του φωνιάζανε του Στεφανή. Το παιδί εγώ δεν τ’άκουσα που φώναζε του δικού μου. Είπα του Στεφανή μου :

-Πάρε παιδί μου το πάπλωμα και πήγαινε.

Δεν εκατάλαβα πως τα παιδιά δεν ήθελα γιαγύρουνε στο σχολειό μόνο να πάρουνε απάνω προς το βουνό. Το παιδί επήρε το πάπλωμα και εγώ στο σπίτι μέσα εγύρευγα τα ρούχα που μου χρειάζουνται. Τα βάνω σ’ένα τσουβάλι. Γρικώ τον πυροβολισμό κι ήμουνε μες στο σπίτι. Το παιδί μου ήτονε στο γύρο του δρόμου, στην καμάρα, εκεί που είναι ο Άγιος Νεκτάριος. Εγώ δεν άκουσα πως τους φώναξε ο Γερμανός.

Το γειτονάκι μας επήρε τον Στεφανή και πηγαίνανε προς τα πάνω να βγούνε έξω από το χωριό. Εγώ έβαλα το τσουβάλι τα ρούχα στον ώμο, το σηκώνω και εβγήκα και προχώρησα προς την μεριά της καμάρας. Εκεί που πήγαινα μου λέει του Μίχαλου η μάνα, η Ελένη Σκουλά :

-Έ καημένη, εσκοτώσα το.

Εγώ εξαφνιάστηκα, δεν εκατάλαβα και επήγαινα. Πάω και το βρίσκω πεσμένο στο δρόμο. Ήτανε πηγεμένες μερικές γυναίκες, πολλά παιδιά εστέκανε από πάνω του. Ο Γερμανός είδε τα παιδιά ότι δεν επηγαίνανε προς το σχολειό, τους εφώναξε αλλά αυτά δεν εδώκανε σημασία και επυροβόλισε. Η σφαίρα εβρήκε το δικό μου παιδί, τον Στεφανή μου.

Επήγα και το βάνω στα γόνατά μου. Η σφαίρα το βρήκε στο λαιμό. Ο Στεφανής μου άνοιξε το στόμα του και ετελείωσε. Έρχεται ο Γερμανός με το όπλο. Μου λέει να φύγω. Εγώ δεν έφευγα και τον έξύβριζα. Αυτός το καταλάβαινε πως τον έβριζα. Μου λέει ο Γερμανός ότι κι εγώ καπούτ. Εγώ δεν έφευγα μόνο έκλαιγα. Επήρα το πρόσωπο του Στεφανή μου και το καθάριζα από τα χώματα και εμοιρολογούμουνε. Του’πλυνα το πρόσωπο με τα δάκρυά μου. Ύστερα δεν μ’αφήκανε οι γυναίκες μόνο με πήρανε και φύγαμε. Το παιδί μου έμεινε εκεί πεσμένο. Έμεινε ξοπίσω η πεθερά μου και δυο τρεις άλλες γυναίκες. Εμείς οι υπόλοιπες επήγαμε στο Αρμί στο σχολειό. Οι Γερμανοί δεν εφήνανε να πάρουνε το παιδί από κια. Η πεθερά μου η Μαγδαληνή Ξυλούρη εβρήκε μια τση ανιψιά Κατερίνη Γιαννιούδαινα την λέγανε και πήγανε στους Γερμανούς και τους λένε να πάρουνε το παιδί. Ελέγανε των Γερμανών να πάρουνε το παιδί να το πάνε στην εκκλησία. Οι Γερμανοί δεν αφήνανε μόνο τση στείλανε στο φυλάκιο και τον έδωκε χαρτί ο υπεύθυνος και έτσι το πήρανε. Το πήγανε μες στην εκκλησία. Και έκαμενε έξε μερόνυχτα μες στην εκκλησία άθαφτο. Άμα το πήρανε το παιδί και το πήγανε στην εκκλησιά η πεθερά μου ήρθε κι αυτή στο σχολειό. Μας επήγανε οι Γερμανοί στο Γενή Γκαβέ. Εκεί εξωμείναμε. Το πρωί μας εβάνουνε στον αμαξωτό, μας επροπατούσανε και επήγαμε στο Πέραμα. Όλα τα γυναικόπαιδα του χωριού. Εκεί μας εφήκανε σ’ένα λιόφυτο. Ήτανε σπερνό τση Παναγίας. Μας εφέρανε οι ανθρώποι ελιές ψωμί, πατάτες ότι είχανε. Μετά μας επήρανε οι Μυλοποταμίτες στα σπίτια ντως. Κάθε οικογένεια έπαιρνε και μια από τις δικές μας, μας το κάνανε πολύ καλά. Εγώ δεν επήγα στο Πέραμα. Ήρθε ένας και τονε λέγανε Σαρή και γνώριζε τον αδερφό μου τον παπά – Γιάννη.

Στεφανής Ξυλούρης: Η συνέχεια της ανατριχιαστικής ιστορίας

Μας επήρε και μας επήγε σ’ένα δικό του σπίτι στο Μελιδόνι. Του άντρα μου δεν του λέγανε την αλήθεια πως εσκοτώσανε οι Γερμανοί το Στεφανή μας. Μόνο του λέγανε άλλα. Μια μέρα του λέει η Λακιώταινα :

-Έ καημένε Μανόλη, παίζουσί σε. Το κοπέλι σου σκοτώσανε οι Γερμανοί.

Ο άντρας μου εγύρευγε τότε να με βρει. Δεν εκάτεχε ούτε εγώ που ήμουνε ούτε τα παιδιά. Το κοπέλι ήταν ακόμη μες στην εκκλησία της Παναγίας εδώ στα Ανώγεια στο Περαχώρι. Το χωριό έρημο. Μόνο τρεις γυναίκες ηλικιωμένες ερχόντανε κάθε μέρα και επαίρνανε τρόφιμα από τα δικά ντως σπίτια. Η Κρυστάλλη η Σταυρακάκη, η θειά μου η Μαριόρα και η Πατάραινα. Και εκεί που είναι τώρα το κατηχητικό ήτανε νεκροταφείο παλιό. Ήρθενε ο άντρας μου στο Μελιδόνι και με βρήκε. Έμαθε που ήμουνε. Εγώ έκλαιγα. Εκεί μου’πε ότι θα’ρθει στα Ανώγεια να θάψει το κοπέλι. Οι Γερμανοί κάθε πρωί ήρχουντανε στο χωριό εγκρεμίζανε και εκαίγανε τα σπίτια και κάθε βράδυ επηγαίνανε στα Σίσαρχα. Ο άντρας μου ήρθε και ήτανε εδώ στην γειτονιά μια κοπελιά Χρυσαυγή την λένε και επήγανε μες στην εκκλησία να πάρουνε το παιδί. Το λάδι του ήτονε χυμένο μες στην εκκλησία. Και το παιδί ήτονε μαύρο κατάμαυρο. Καλλιά που δεν το’δα μου’λεγε μετά η Χρυσαυγή. Ο άντρας μου είπε στην Χρυσαυγή να τονε βοηθήσει να το πάνε στο νεκροταφείο. Εβοήθησέ ντονε η Χρυσαυγή Ξυλούρη. Ήρθε επαδέ στο σπίτι μου να βρει ένα ρούχο να του βάλει και δεν έβρισκε. Όλα τα’χανε παρμένα. Σκέψου δα που είχα όλη την προίκα μου εδώ. Δεν εβρήκε ρούχο μόνο ένα παλιό γαμπά. Το πήγανε στο νεκροταφείο. Και μόλις εφτάξανε έπιασε ο άντρας μου να βγάλει μια πλάκα και να το θάψει. Εκεί ήτανε και οι τρεις γυναίκες η Κρυστάλλη, η Μαριόρα και η Πατάραινα. Και μόλις έπιασε να σηκώσει την πλάκα να βάλει το παιδί ο άντρας μου φωνιάζει μια γυναίκα απέναντι :

-Γερμανοί μόνο φύγετε !

Μόλις το’πε από πάνω από το δρόμο σ’ένα πρινάρι ήτονε οι Γερμανοί προβαρμένοι. Αφήνει ο άντρας μου το παιδί άταφο και φεύγει. Και παίρνει κάτω. Στου Σμπρουλογιώργη τα σπίτια εμέρδεψαν τα πόδια του κι εγανάχτησε να τα ξεμπερδέψει.

Και όντεν επέρνανε την εκκλησία τση Παναγίας του βάνανε με το πολυβόλο οι Γερμανοί και επήρε τση σφαίρες ο ρούκουνας τση εκκλησιάς. Ο ρούκουνας τση Παναγίας εσκότωσε τση σφαίρες. Και το παιδί το θάψανε οι τρεις γυναίκες και η Χρυσαυγή. Στο παλιό νεκροταφείο.

Ήρθε μετά ένας Παπαδογιάννης που γνώριζε ένα μου αδερφό το Λευτέρη και έρχεται και μας παίρνει και πάμε στην Αγυιά. Εκάναμε εκιά δυο τρεις ημέρες. Μετά ήρθε η κουνιάδα μου η παπα – Γιάνναινα και με πήρε και πήγαμε στον Άη –Γιάννη. Από τον Άη – Γιάννη επήγα στην Αξό. Εκεί εγέννησα και έκαμα ένα κοριτσάκι. Και επέθανε κι αυτό στο χρόνο απάνω. Όντεν ήμουνε στην Αγυιά, τα Ανώγεια εφαίνουντανε από κει και εθώριες μαύρους καπνούς και εβγαίνανε από το χωριό μας. Οι Γερμανοί εκαίγανε πρώτα τα σπίτια και μετά τα ρίχνανε.

Μια μέρα από την Αξό εθέλανε να ρθούνε στο χωριό η πεθερά μου και η μάνα μου μήπως βρούνε τίποτα από τα σπίτια μας. Εγώ τονα ακλούθουνα και εμπήκαμε ποταμό ποταμό να ρθουμε στ’Ανώγεια. Εφτάξαμε. Εγώ δεν ήρθα στο σπίτι. Αυτές ήρθανε μα εγώ επήγα στο νεκροταφείο. Απάνω στον τάφο του παιδιού μου έκλαιγα. Κι εκιά που έκλαιγα και ήμουνε μοναχή στο νεκροταφείο θωρώ έναν άνθρωπο ψηλό με τα θερινά ρούχα και έρχεται και μ’αγκαλιάζει Στρέφομαι και βλέπω τον αδερφό μου τον παπά – Γιάννη. Ξυρισμένο. Δεν τονε γνώρισα στην αρχή γιατί δεν τον είχα θωρώντας ξυρισμένο. Από δω έφυγε παπάς και μετά έγινε στην Μέση Ανατολή αλεξιπτωτιστής.

Σαν εγίνηκα εννιά μερών λουχούνα ήρθενε ο πατέρας μου και μας επήρε και επήγαμε στο Κεραμούτσι. Από κει ήτανε τση μάνας μου ο πατέρας. Και κάμαμε στο Κεραμούτσι ένα χρόνο. Στο χρόνο απάνω ο άντρας μου επολέμησε κι έκανε ένα μικρό σπιτάκι εδώ στ’Ανώγεια και εγυρίσαμε πίσω…

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

Η θρυλική "κυρά της Ρω" - Το σύμβολο της Ελληνίδας πατριώτισσας

October 31, 2022, 3:46 pm

≫ Next: Τα μυστικά της ελληνικής σημαίας

≪ Previous: Στεφανής Ξυλούρης: Ο οχτάχρονος που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους ναζί

Κυρά της Ρω: Η αγάπη της γυναίκας αυτής για την πατρίδα της ήταν αυτονόητη και κανένας δεν μπορούσε να τη διαπραγματευτεί μαζί της. Όλοι την ξέρουν ως “Κυρά της Ρω” και βύθισε την Ελλάδα στο πένθος με το θάνατό της το 1982 ακόμη και για αυτούς που δεν την είχαν γνωρίσει.

Η κυρά της Ρω: Η γυναίκα-σύμβολο της Ελλάδας

Ήταν 13 Μαΐου 1982 που μια γνήσια Ελληνίδα, η Δέσποινα Αχλαδιώτη , γνωστή σε όλους με το όνομα : «Η κυρά της Ρω» φεύγει από τη ζωή. Ταπεινή, απλή, γυναίκα αγωνίστρια της ζωής. Η ίδια έλεγε πως « …Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο…» για τη ζωή της, κανείς άλλος όμως δεν είχε το θάρρος, τη δύναμη, την αντοχή να κάνει αυτό που εμείς πια θεωρούμαι πάρα πολύ σπουδαίο :Να αγαπάει την Ελλάδα και να το δείχνει, με τόσο απλό αλλά δύσκολο τρόπο. Μια γνήσια και ανεπανάληπτη Ελληνίδα!

Κυρά της Ρω: Τα συγκινητικά λόγια της

“Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τα αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο.Με την ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Γούρικες ακτές. Την ελληνική σημαία, θέλω να μου τη βάλουν στον τάφο μου»…
Η κυρά της Ρω: Μια γυναίκα θρύλος για την Ελλάδα, σύμβολο της απλότητας, της γενναιότητας και της τιμής
Γεννήθηκε το 1890. Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Αχλαδιώτη. Κατά την περίοδο της κατοχής είχε αντιστασιακή δράση, αλλά έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως “κυρά της Ρω” γιατί ως το θάνατό της ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω, κάθε πρωί, και την κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου.

Κυρά της Ρω: Η ιστορία της ζωής της

Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης.

Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου. Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της.

Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.

Κυρά της Ρω: Το τέλος του πολέμου για τη Δέσποινα Αχλαδιώτη

Μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ’ αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ’ αυτή του Καστελόριζου.
Η κυρά της Ρω: Μια γυναίκα θρύλος για την Ελλάδα, σύμβολο της απλότητας, της γενναιότητας και της τιμής
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ’ ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατέπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος “Γ. Πεζόπουλος” για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω.

Η τιμητική βράβευσηΒραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1975, το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας. Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.
Η κυρά της Ρω: Μια γυναίκα θρύλος για την Ελλάδα, σύμβολο της απλότητας, της γενναιότητας και της τιμής
Όταν την βράβευσε η Ακαδημία, η Δέσποινα Αχλαδιώτου είπε: «…η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές. Την Ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο». Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελόριζο και η σωρός της μεταφέρθηκε με σκάφος του Πολεμικού Ναυτικού στη Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε την σημαία.

Κυρά της Ρω: « Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο!…»

Η κυρά της Ρω: Μια γυναίκα θρύλος για την Ελλάδα, σύμβολο της απλότητας, της γενναιότητας και της τιμής
«…Όταν την παρασημοφόρησε το υπουργείο Αμύνης, ο αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Εγκολφόπουλος έστειλε στο Καστελόριζο το αντιτορπιλικό «Πάνθηρ» με άγημα ναυτών. Ο πλοίαρχος Λαμπίρης δίνει εκ μέρους του αρχηγού το παράσημο και η Δέσποινα διαβάζει συλλαβιστά την αντιφώνηση της που έγραψε σε μια κόλλα χαρτί. Κάποια στιγμή, κατέβασε το χειρόγραφό της και απορημένη για τις τιμές, στρέφεται προς το μέρος μας που σημειώναμε αυτά που διάβαζε και μας λέει αφοπλιστικά με παιδική αφέλεια: « Τώρα παιδάκι μ’ γιατί τα κάνουν όλα τούτα; Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο».

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

Τα μυστικά της ελληνικής σημαίας

October 31, 2022, 3:51 pm

≫ Next: Καραμέλες Τσάρλεστον: Μια διαφορετική γραφή από την Αθηνά Μαλαπάνη και τις εκδόσεις Οσελότος

≪ Previous: Η θρυλική "κυρά της Ρω" - Το σύμβολο της Ελληνίδας πατριώτισσας

Γνωρίζετε γιατί η ελληνική σημαία είναι κυανόλευκη και έχει εννιά λωρίδες; Γνωρίζετε πότε καθιερώθηκε επίσημα; Σε όλη την διάρκειας της Τουρκοκρατίας, σε κάθε προσπάθεια εξέργεσης υψωνόταν μια σημαία, αλλά ήταν αυτοσχέδια έμπνευση κάθε αρχηγού. Δεν υπήρχε ένα κοινό έμβλημα. Οι περισσότερες ήταν βυζαντινές πορφυρές, με δικέφαλο αετό με κύριο χαρακτηριστικό όλων τον σταυρό με την Εκκλησία άλλωστε να παίζει καθοριστικό ρόλο στη συσπείρωση των Ελλήνων την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Πολύ γρήγορα ο σταυρός επιβλήθηκε ως θρησκευτικό και πολιτικό έμβλημα του υποταγμένου έθνους, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε κληρικοί ετίθεντο επικεφαλής εξεγέρσεων χρησιμοποιώντας ως σημαίες τα ιερά λάβαρα των εκκλησιών τους.

Οι σημαίες στην αρχή της Επανάστασης

Στις αρχές της Επανάστασης του 1821 εμφανίστηκαν πολλές σημαίες με διάφορες παραστάσεις, σύμφωνα με τη φαντασία καθενός αρχηγού, με βάση το μίσος που είχε κατά των Τούρκων, τις ιστορικές γνώσεις, τις οικογενειακές παραδόσεις και τη θρησκευτική του ευλάβεια.

Αμέσως μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), ο Παπαφλέσσας έκοψε ένα κομμάτι από την εσωτερική πλευρά του ράσου του και ταυτόχρονα ζήτησε από τον οπλαρχηγό Παναγιώτη Κεφάλα να σχίσει δύο λωρίδες από τη λευκή του φουστανέλα.

Πανομοιότυπο της σημαίας του Ιωάννη Σταθά

Με αυτά τα κομμάτια κατασκευάστηκε μια αυτοσχέδια σημαία (γαλάζια με λευκό σταυρό) η οποία υψώθηκε, κάτω από τις ιαχές των Ελλήνων πολεμιστών, στο πρώην τουρκικό διοικητήριο της πόλης. Αυτή αποτέλεσε το πρώτο σχέδιο της επίσημης σημαίας του ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση.

Η ιστοριογραφία των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων έδωσε και μια ρομαντική διάσταση στη σημαία, αποτέλεσμα συνεργασίας ενός στρατιώτη και ενός ιερέα, αναφέροντας πως η γενναιότητα του κλέφταρματολού στήριξε τις ελπίδες της στη χριστιανική πίστη.

Η πρώτη συζήτηση για ενιαία σημαία

Την 1η Ιανουαρίου 1822 συνήλθε στην Πιάδα της Επιδαύρου η Α΄Εθνοσυνέλευση. Ανάμεσα στα πολλά που συζητήθηκαν τέθηκε και το ζήτημα της καθιέρωσης ενιαίας επαναστατικής σημαίας, ώστε να σταματήσει η σύγχυση που επικρατούσε μέχρι τότε από την εμφάνιση δεκάδων σημαιών.

Με το ΡΔ΄άρθρο του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας ορίστηκε η ενιαία σημαία να συμβολίζει «την Πάρεδρον του Θεού Σοφίαν, την Ελευθερίαν και την Πατρίδα» και καθιερώθηκε να φέρει ως σύμβολο τον σταυρό και ως χρώματα το κυανό και το λευκό. Στις 15 Μαρτίου 1822 στην Κόρινθο, το Εκτελεστικό Σώμα με το Διάταγμα 540 προσδιόρισε τις λεπτομέρειες της παραπάνω απόφασης.

Η σημαία «των κατά γην δυνάμεων» θα ήταν τετράγωνη, κυανού χρώματος, με έναν λευκό σταυρό στη μέση. Ναυτική σημαία διακρινόταν σε πολεμική και εμπορική. Η πολεμική διαιρέθηκε σε εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα. Στην άνω εσωτερική γωνία της υπήρχε κυανό τετράγωνο με λευκό σταυρό στη μέση.

Τα παραπάνω ενέκρινε και επικύρωσε και το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας στην Τροιζήνα (Μάιος 1827), ορίζοντας να μη μεταχειρίζονται οι Έλληνες άλλες σημαίες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Η παραπάνω διαταγή εφαρμόστηκε καθολικά στην αρχή, καθώς προσέκρουσε στο έντονο τοπικιστικό πνεύμα των επαναστατών.

Πότε επικράτησε η κυανόλευκη σημαία

Βαθμιαία όμως η κυανόλευκη επικράτησε, με συνέπεια να τερματιστεί η σύγχυση λόγω των ποικίλων χρωμάτων και σχημάτων. Στις 30 Ιουλίου 1828, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας εξέδωσε ένα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο «τα πολεμικά και εμπορικά πλοία της Ελλάδος θέλουν φέρει μιαν και την αυτήν σημαίαν, την μέχρι σήμερον πολεμικήν», αποκαθιστώντας έτσι μια μεγάλη αδικία σε βάρος του ελληνικού εμπορικού στόλου ο οποίος είχε σηκώσει το βάρος του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

Όσον αφορά στο σκεπτικό της επιλογής των χρωμάτων (λευκού και κυανού), τις σειρές και τους συμβολισμούς που επιδιώχθηκαν υπάρχουν ποικίλες απόψεις, οι οποίες ακόμη και σήμερα οδηγούν σε διχογνωμία μεταξύ των ιστορικών.

Συγκεκριμένα υποστηρίχθηκαν οι ακόλουθες απόψεις και εκδοχές αν και οι περισσότερες αποτελούν ρομαντικές θεωρήσεις και στερούνται αποδεικτικών στοιχείων.

Οι εκδοχές που έχουν ακουστεί:

– Ο κυανόλευκος συνδυασμός προέρχεται από τα χρώματα του πέπλου της θεάς Αθηνάς.

– Τα συγκεκριμένα χρώματα επελέγησαν από τις κυανόλευκες σημαίες του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την κυανόλευκη επίσημη ενδυμασία των Βυζαντινών αξιωματούχων ή από την αυτοκρατορική σημαία των Παλαιολόγων.

– Χρώματα και το σχήμα είναι δανεισμένα από τη σημαία του φημισμένου οπλαρχηγού Ιωάννη Σταθά.

– Τα χρώματα συμβολίζουν τον ουρανό (κυανό) και τον αφρό των κυμάτων της θάλασσας (λευκό).*Το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και τον καλό σκοπό των Ελλήνων που επιδίωκαν την ανεξαρτησία. Το κυανό χρώμα συμβολίζει τον ουρανό της Ελλάδας, την ουράνια δύναμη η οποία βοήθησε τον άνισο αυτό Αγώνα να τελειώσει ευνοϊκά για το ελληνικό έθνος (αυτή είναι και η επικρατούσα άποψη).

– Τα χρώματα είναι ο συνδυασμό της κυανής ναυτικής βράκας και της λευκής φουστανέλας.

– Οι εννέα κυανές-λευκές οριζόντιες λωρίδες περιέχονταν στην αυτοκρατορική σημαία του Νικηφόρου Φωκά, τις οποίες διατήρησε στο οικόσημο της και στη σημαία της η οικογένεια των Καλλέργηδων πιστεύοντας ότι αντλούσε την καταγωγή της από τον εν λόγω αυτοκράτορα.

– Εννέα οριζόντιες λωρίδες συμβολίζουν τις εννέα Μούσες.

– Οι παράλληλες επαναλαμβανόμενες λωρίδες συμβολίζουν τη θάλασσα και τους κυματισμούς της.

– Οριζόντιες λωρίδες επιλέχθηκαν με βάση τα πρότυπα της αμερικανικής σημαίας (πρόκειται για μια άποψη η οποία δεν στερείται σοβαρότητας).

– οι εννέα λωρίδες είναι μια, για κάθε συλλαβή της φράσης «ελευθερία η θάνατος»

Τι συμβολίζει το κυανό και το λευκό χρώμα

Στο βιβλίο με τίτλο «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού 1821-1997», εκδόσεις ΓΕΣ/ΔΙΣ, αναφέρεται: «Με την επιλογή του κυανού, του χρώματος του ουρανού, υποδηλώνεται η θεότητα του Αγώνα, αφού ο Θεός ενέπνευσε στο έθνος τη μεγαλουργή ιδέα, παρότι αδύνατο και άοπλο, να αναλάβει και να φέρει σε αίσιο πέρας τον άνισο εκείνο αγώνα.

Με το λευκό υποδηλώνεται ο καθαρός, άμωμος και αγνός σκοπός των Ελλήνων που μοναδική τους επιδίωξη ήταν η απελευθέρωση και η ανεξαρτησία του έθνους και η απαλλαγή του από την πολύχρονη σκληρή τυραννία.

Εξάλλου, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οι εννέα κυανόλευκες ταινίες αντιπροσωπεύουν τις εννέα συλλαβές της φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», που ήταν και ο όρκος των παλικαριών της Επαναστάσεως».

Το βέβαιο είναι ότι σε κανένα από τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, μέσω των οποίων καθιερώθηκε η εν λόγω σημαία, δεν υπάρχει η αιτιολόγηση για τη συγκεκριμένη χρωματική επιλογή και το σχήμα. Φαίνεται ότι η κυανόλευκη κρατά ακόμα καλά κρυμμένα τα μυστικά της. Ωστόσο, συνεχίζει να εμπνέει.

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

Καραμέλες Τσάρλεστον: Μια διαφορετική γραφή από την Αθηνά Μαλαπάνη και τις εκδόσεις Οσελότος

October 31, 2022, 3:00 pm

≫ Next: Γιατί το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα δεν ευνοεί την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης;

≪ Previous: Τα μυστικά της ελληνικής σημαίας

Ένα ερωτικό και ρομαντικό μυθιστόρημα, μια ιδιαίτερη και διαφορετική γραφή στο νέο βιβλίο της Αθηνάς Μαλαπάνη, Καραμέλες Τσάρλεστοναπό τις εκδόσεις Οσελότος. Τρία ζευγάρια, τρεις διαφορετικοί έρωτες με φόντο διαφορετικές ιστορικές περιόδους της Ελλάδας. Πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας; Κατά πόσο οι άνθρωποι επιθυμούν τη συμβίωση και πόσα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν ανιδιοτελώς ή ακόμη και να θυσιάσουν για το μαζί; Πώς μια απροσδόκητη και απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη μπορεί να επηρεάσει τη σχέση ενός ζευγαριού;

Όλα αυτά και πολλά άλλα ζητήματα παρουσιάζονται και διερευνώνται στο μυθιστόρημα Καραμέλες Τσάρλεστον.Πρόκειται για ένα βιβλίο με προσωπική γραφή και ποικίλα αυτοβιογραφικά στοιχεία, αναμνήσεις και βιώματα του παρελθόντος που έχουν μετουσιωθεί σε λογοτεχνική γραφή. Στόχος της συγγραφέα είναι να διερευνήσει τα συναισθήματα των ανθρώπων στο πλαίσιο των ερωτικών και οικογενειακών σχέσεων, αλλά και πώς όλα αυτά μεταβάλλονται λόγω του ερχομού ενός παιδιού.

Ένα ακόμα ζήτημα που θίγεται σε αυτό το μυθιστόρημα είναι η αντιμετώπιση της απώλειας. Πώς μπορεί ένας θάνατος να μας επηρεάσει; Πώς μπορεί να διαχειριστεί κανείς το πένθος; Είναι δυνατόν μια απώλεια να μεταβάλει την κοσμοθεωρία μας; Αυτό αποτελεί ένα ακόμη ερώτημα που διερευνάται μέσα από αυτό το κείμενο.

Οι ήρωες έχουν πλαστεί με ρεαλιστικό τρόπο και η συγγραφέας φροντίζει να διερευνήσει τον εσωτερικό τους κόσμο και να τους ψυχαναλύσει. Έτσι, ο αναγνώστης / η αναγνώστρια «βλέπει» να ξετυλίγεται μπροστά τους ο ψυχικός κόσμος κάθε ήρωα/ηρωίδας μέχρι το τέλος της υπόθεσης και βγάζει τα δικά του/της συμπεράσματα.

Ένα βιβλίο με ρομαντικά στοιχεία, έντονα συναισθήματα, αλλά και κοινωνικούς προβληματισμούς, γρήγορη εξέλιξη και κατανοητή πλοκή.

Μην το χάσετε!

Μπορείτε να το προμηθευτείτε:

§ Από το ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων Οσελότος

§ Από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία, Πολιτεία

§ Σε κάθε τοπικό βιβλιοπωλείο (κατόπιν παραγγελίας)

§ Με προσωπικό μήνυμα στα κοινωνικά δίκτυα της συγγραφέα

↧

Γιατί το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα δεν ευνοεί την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης;

November 1, 2022, 1:00 am

≫ Next: 7 σχολικές αναμνήσεις που θα σε γυρίσουν πίσω στον χρόνο

≪ Previous: Καραμέλες Τσάρλεστον: Μια διαφορετική γραφή από την Αθηνά Μαλαπάνη και τις εκδόσεις Οσελότος

Η κριτική σκέψη είναι εκείνη που θα τους καταστήσει ικανούς να ελέγχουν την αξιοπιστία της πληροφορίας η οποία έχει φτάσει σε σημείο να είναι πιο σημαντική από την ίδια την πληροφορία.

Έχετε παρατηρήσει τι παθαίνει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής όταν του φορτώνουμε όλο και περισσότερα δεδομένα στο σκληρό του δίσκο αλλά δεν του αναβαθμίζουμε τον επεξεργαστή του; Γίνεται αργός και χάνει την υπολογιστική του ικανότητα. Από κάτι παρόμοιο κινδυνεύουν και οι μαθητές αν δεν ενισχύσουμε την δική τους επεξεργαστική ικανότητα με την καλλιέργεια της κριτικής τους σκέψης.

Σήμερα ειδικά, που η πληροφορία είναι τεράστια και καταιγιστική και που οι ψεύτικες ειδήσεις κυριαρχούν, η κριτική σκέψη είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρούν οι μαθητές μια πραγματική εικόνα του κόσμου και να αποκρούουν την αιχμαλώτιση του νου τους από κάθε επιτήδειο, παραμυθά, απατεώνα ή φαντασιόπληκτο. Η κριτική σκέψη είναι εκείνη που θα τους καταστήσει ικανούς να ελέγχουν την αξιοπιστία της πληροφορίας η οποία έχει φτάσει σε σημείο να είναι πιο σημαντική από την ίδια την πληροφορία. Η ικανότητα να αποφασίζουν τι θα πιστέψουν από όλα όσα ακούνε καθίσταται πλέον υπαρξιακή. Η κριτική σκέψη, επίσης, θα τους προικίσει με την ικανότητα να προσαρμόζονται άμεσα και με σωστό τρόπο στα νέα δεδομένα της επαγγελματικής και της κοινωνικής ζωής τους που πλέον αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα.

Ο πιο απλός ορισμός της κριτικής σκέψης

Τι είναι όμως εν τέλει αυτή η περιβόητη κριτική σκέψη που όλες οι εκπαιδευτικές πολιτικές υπόσχονται την καλλιέργειά της αλλά επιμένουν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση; Αν ανατρέξουμε στην βιβλιογραφία θα βρούμε δεκάδες ορισμούς για την κριτική σκέψη. Με απλά όμως λόγια, κριτική σκέψη είναι η ικανότητα να μπορείς να σκέφτεσαι, η ικανότητα να μπορείς να κρίνεις. Και αυτή η ικανότητα δεν είναι έμφυτη και δεδομένη στους μαθητές, καλλιεργείται. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει οι μαθητές να εκτίθενται σε καταστάσεις που τους υποχρεώνουν να σκέφτονται και να κρίνουν. Τόσο απλά.

Η αναπαραγωγή της γνώσης απενεργοποιεί την κριτική σκέψη

Το πρόβλημα της ελλιπούς καλλιέργειας της κριτικής σκέψης δεν το έχει μόνο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι παγκόσμιο πρόβλημα το οποίο χρονικά επιδεινώνεται.

Η μάθηση λοιπόν ακολουθεί την αναπαραγωγική διαδικασία δηλαδή την επανάληψη ή την μίμηση. Οι μαθητές αναπαράγουν την ύλη όπως τους την παραδίδει ο εκπαιδευτικός σε μια διαδικασία «κάνε ότι κάνω» και «σκέψου όπως σκέφτομαι». Η κριτική σκέψη φυσικά σε μια τέτοια διαδικασία όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη αλλά θεωρείται επικίνδυνη λοξοδρόμηση από τον δρόμο της σίγουρης επιτυχίας. Καλό μάθημα θεωρείται η «καλά μασημένη τροφή» που διευκολύνει την κατάποσή του από τους μαθητές. Καλός εκπαιδευτικός θεωρείται ο κομιστής όλων των «κόλπων», των «πατέντων» και των «μαγικών συνταγών», ένα καλό πρωτότυπο που μπορεί να αντιγραφεί εύκολα από τους μαθητές. Καλός μαθητής θεωρείται εκείνος που αναπαράγει πιστά αυτού του είδους την τυποποιημένη γνώση. Άλλο όμως είναι οι μαθητές να αναπαράγουν τη γνώση και άλλο να καθίστανται ικανοί να την παράγουν.

Ματιές μέσα στη τάξη: Όταν οι μαθητές παρουσιάζουν έλλειμμα κριτικής σκέψης

1) Αδυναμία να λύσουν απλά πρακτικά προβλήματα. Όσοι εκπαιδευτικοί είναι μαθηματικοί θα έχουν διαπιστώσει ότι οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου δυσκολεύονται πάρα πολύ να λύσουν πρακτικά προβλήματα μαθηματικών ακόμα και επιπέδου Δημοτικού. Οι περισσότεροι μαθητές προσπαθούν να εντάξουν το πρακτικό πρόβλημα σε κάποιο τυποποιημένο τρόπο επίλυσης που έχουν μάθει στη μέχρι τώρα πορεία τους. Μόνο που η επίλυση πρακτικών προβλημάτων δεν τυποποιείται. Απαιτεί απλή κριτική σκέψη.

2) Αδυναμία να αποδώσουν το νόημα ενός κειμένου ή μιας πρότασης με δικά τους λόγια. Από την άλλη μεριά, αρκετοί έχουν την ικανότητα να πουν το μάθημα με τρόπο που κάποτε συνηθίζαμε να λέμε: «απέξω και ανακατωτά».

3) Αδυναμία αφήγησης. Οι περισσότεροι μαθητές αδυνατούν να αφηγηθούν μια ιστορία, ακόμα και αν είναι προσωπική. Ο λόγος τους είναι φτωχός και χωρίς ειρμό, το λεξιλόγιο περιορισμένο και ο χρωματισμός της φωνής με συναίσθημα ανύπαρκτος.

4) Αδυναμία να απαντάνε σε ερωτήσεις που απαιτούν κριτική σκέψη. Το γεγονός ότι πολλοί μαθητές εναντιώνονται όταν διαπιστώνουν σε ένα διαγώνισμα την ύπαρξη θεμάτων που απαιτούν κριτική αντιμετώπιση λέει πολλά. Και η συνηθισμένη αιτία της εναντίωσης που προβάλουν: «αυτό δεν το είχαμε κάνει», λέει περισσότερα.

5) Αδυναμία επιχειρηματολογίας. Οι μαθητές αδυνατούν να προβάλλουν δυνατά επιχειρήματα για να στηρίξουν την γνώμη τους. Συνήθως τα επιχειρήματά τους είναι αυθαίρετα έχοντας αποδεχτεί ως δεδομένα τις προσωπικές τους απόψεις. Ειδικά όταν υπάρξει και διαφωνία εκεί είναι που οι μαθητές μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικοί και προσβλητικοί προς τον αντίπαλο πράγμα που έρχεται να κρύψει την έλλειψη δυνατών επιχειρημάτων.

6) Αδυναμία αποκλίνουσας σκέψης: η ικανότητα δηλαδή να βλέπουν οι μαθητές πολλές διαφορετικές εκφάνσεις σε μια κατάσταση ή σε μια ερώτηση, να μπορούν να βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους ερμηνείας, ή απαντήσεις. Αυτή η «out of the box» σκέψη, έξω από τη κοινή λογική είναι το θεμέλιο για τα μεγαλύτερα ανθρώπινα επιτεύγματα όπως είναι οι επιστήμες και οι τέχνες. Η καλλιέργεια της «αποκλίνουσας σκέψης» των μαθητών είναι ο καλύτερος τρόπος για να αναπτυχθεί η κριτική σκέψη και η δημιουργική σκέψη τους. Και αντί να ενθαρρύνονται οι μαθητές να παίρνουν ρίσκα, να δοκιμάζουν, να πειραματίζονται, να μην φοβούνται να κάνουν λάθη και να αποκτούν ανεξαρτησία στο τρόπο που σκέφτονται τι συμβαίνει τελικά; Γίνεται δεκτή σε κάθε ερώτηση μόνο μια απάντηση ως ορθή: αυτή που τους έχει δοθεί στο μάθημα «αβρόχοις ποσί».

7) Θέλουν «να τους ταΐζεις στο στόμα». Ενδεικτικά αναφέρω τις αποσαφηνίσεις που ζητούν οι μαθητές για τα θέματα ενός διαγωνίσματος. Πέρα από το γεγονός ότι είναι πάρα πολλές, οι περισσότερες είναι και εντελώς περιττές. Υποδηλώνει μεγάλο έλλειμμα αυτοπεποίθησης των μαθητών όσον αφορά την εμπιστοσύνη που έχουν στην κρίση τους. Φοβούνται πάρα πολύ μήπως «καταλάβουν κάτι λάθος».

8) Αδυναμία να μαθαίνουν μόνοι τους. Οι μαθητές, κατά μεγάλη πλειοψηφία, αδυνατούν όχι μόνο να μάθουν κάτι μόνοι τους αλλά ακόμα και να μελετήσουν μόνοι τους τα μαθήματά τους. Και την πιο κρίσιμη ώρα της αναμέτρησης των μαθητών με τον εαυτό τους που αναμφισβήτητα είναι η καλύτερη προπόνηση για την κριτική σκέψη, αναλαμβάνει δράση ο γονέας ο οποίος διαβάζει τα παιδιά του ή δίνει τον οβολό του σε τρίτους για να το κάνουν, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι έτσι «αφαιρεί κιλά από τα βαράκια» των παιδιών του.

Λόγοι που η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης βρίσκεται στο περιθώριο της διδασκαλίας

Είμαι σίγουρος πως κανείς εκπαιδευτικός δεν θα διαφωνούσε ότι ο πιο βασικός σκοπός της εκπαίδευσης είναι η ανάπτυξη κριτικά σκεπτόμενων μαθητών ώστε στο μέλλον να μπορούν να εξελιχθούν σε κριτικά σκεπτόμενους πολίτες. Παρά όμως αυτή την αναγνώριση των εκπαιδευτικών για την αξία της κριτικής σκέψης, φαίνεται ότι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης να μην αποτελεί προτεραιότητα της εκπαιδευτικής πρακτικής. Ας μιλήσουμε για τους λόγους:

1) Ύλη. Η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης απαιτεί χρόνο ο οποίος δεν είναι αρκετός επειδή καταναλώνεται στην κάλυψη της ύλης. Οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας πιέζονται πάρα πολύ να βγάλουν την ύλη και είναι απολύτως λογικό να μην μένει χρόνος για οτιδήποτε άλλο.

2) Θέματα εξετάσεων. Κακά τα ψέματα έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο καλός εκπαιδευτικός είναι εκείνος που έχει βάλει στους μαθητές του πάρα πολλά θέματα, παρόμοια των οποίων ενδέχεται να αποτελέσουν θέματα των εξετάσεων. Αυτή η λογική του τύπου: «να κάνουν πολλά θέματα οι μαθητές γιατί θα πέσουν παρόμοια στις εξετάσεις» είναι πραγματικά ευθεία βολή εναντίον στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης.

3) Το κακό έχει γίνει. Η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών για να επιτευχθεί πρέπει να έχει ξεκινήσει από τις μικρές ηλικίες (πρωτοβάθμια εκπαίδευση). Αν οι μαθητές εισέλθουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση με διαμορφωμένη αναπαραγωγική στάση απέναντι στη μάθηση μετά τα πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα αφού πρέπει πρώτα να ξεμάθουν για να μάθουν.

4) Είναι επίπονο για τον εκπαιδευτικό. Πρώτα πρώτα απαιτεί μεγάλη προετοιμασία. Επίσης απαιτεί από των εκπαιδευτικό να έχει τεράστια υπομονή. Θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να βουτάει σε αχαρτογράφητα νερά χωρίς το μπούσουλα της αναπαραγωγικής διδασκαλίας.

5) Είναι πιο δύσκολη η αξιολόγηση των μαθητών. Η αξιολόγηση των μαθητών με βάση τις αναπαραγωγικές τους γνώσεις είναι σαφώς πιο εύκολη γιατί μπορεί να τυποποιηθεί και να αποκτήσει αντικειμενικότητα. Κακά τα ψέματα, είναι πολύ βολικό κάθε ερώτηση να έχει μόνο μια σωστή απάντηση.

6) Οι εκπαιδευτικοί «έτσι ξέρουν έτσι κάνουν». Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν διανύσει και εκείνοι όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης δεχόμενοι κυρίως την αναπαραγωγική διδασκαλία. Ως δέκτες τέτοιας στάσης απέναντι στη μάθηση γίνονται και αντίστοιχοι πομποί. Απαιτείται συνειδητοποίηση και μεγάλη δύναμη από τον εκπαιδευτικό για να σπάσει αυτή η αλυσίδα.

7) Οι εκπαιδευτικές πολιτικές. Το ερώτημα είναι μεγάλο: Άραγε οι εκπαιδευτικές πολιτικές επιθυμούν την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών; Θεωρητικά και σύμφωνα με τις διακηρύξεις τους, ναι. Στην πράξη όμως οι συνεχείς και τυποποιημένες εξετάσεις, η χρήση της τράπεζας θεμάτων και η αντιμετώπιση του σχολείου μόνο ως τόπο προετοιμασίας των μαθητών για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης.

Αλήθεια, θέλει το σύστημα ανθρώπους με κριτική σκέψη;

Φαίνεται τελικά ότι μέσα από μια αναπαραγωγική διαδικασία εκπαίδευσης αναπαράγεται και ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας. Θα ήμασταν εξάλλου πολύ αφελείς αν θεωρούσαμε ότι ένα σύστημα εξουσίας επιθυμεί ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να σκέφτονται καθαρά και να κρίνουν σωστά. Ο λόγος είναι ότι αν οι άνθρωποι αποκτούσαν αυτή την ικανότητα τότε σίγουρα το σύστημα θα σταμάταγε να αναπαράγεται.

Όλοι λέμε «να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο για να ανοίγει το μυαλό τους». Αναρωτιέμαι όμως μήπως, ηθελημένα ή αθέλητα, το μόνο τελικά που καταφέρνουμε είναι να κλείνουμε το μυαλό τους μέσα σε προκατασκευασμένα κουτάκια και να κολλάμε απέξω ετικέτες όπως: βαθμός, μόρια, πτυχία, προσόντα;

Παιδεία alert

Η κριτική σκέψη λοιπόν αγνοείται. Βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Την τελευταία φορά που την είδαν βρισκόταν στα χείλη πολλών αλλά στις καρδιές μόνο λίγων. Αυτοί οι λίγοι, άκουσον άκουσον, ενθαρρύνουν τους μαθητές τους να κάνουν κρίσεις και αξιολογήσεις με επιχειρήματα και να εκφράζουν γνώμες και ιδέες. Κατηγορούνται ότι «κάνουν του κεφαλιού» τους εις βάρος του μαθήματος και ότι «είναι αγύριστα κεφάλια». Επικρατεί όμως αισιοδοξία στις Αρχές πως έχουν τη λύση: θεωρούν ότι με άσκηση πίεσης τα αγύριστα αυτά κεφάλια τελικά θα στραφούν. Και αν κάποια δεν στραφούν, απλά θα ξεκολλήσουν από τη θέση τους.

Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός

Περισσότερα ενδιαφέροντα κείμενα εδώ.

↧

7 σχολικές αναμνήσεις που θα σε γυρίσουν πίσω στον χρόνο

November 1, 2022, 1:10 am

≫ Next: Πυρηνικός πόλεμος: Αναδρομή στις στιγμές που η ανθρωπότητα τον γλύτωσε παρά τρίχα

≪ Previous: Γιατί το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα δεν ευνοεί την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης;

Σχολικές αναμνήσεις: Όλες οι γενιές έχουν να μοιράζονται τις ίδιες σχολικές και παιδικές αναμνήσεις που μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τα άτομα που μοιράστηκες το ίδιο θρανίο, οι σχολικές γιορτές, τα παιχνίδια και τα βιβλία σου. Συγκεντρώσαμε μερικές από τις παιδικές μας αναμνήσεις που σίγουρα όλοι θυμάστε.

Είτε ανήκετε σ’ αυτούς που θα ‘θελαν όσο τίποτα να επιστρέψουν στα θρανία, είτε, αντίθετα, μισούσατε (και μισείτε ακόμα) θανάσιμα το σχολείο, προσδεθείτε γιατί θα σας ταξιδέψουμε στα μαθητικά σας χρόνια!

1.Λαστιχάκι – και ουχί σκοινάκι – στα διαλείμματα, walkman με ακουστικά (σε κτηνώδες μέγεθος), κασετίνες με τη χωρητικότητα του τσαντακίου του Sport Billy και πολλά ακόμη αντικείμενα, ίχνη της παιδικής μας ηλικίας σε 18 νοσταλγικές φωτογραφίες.

Παρότρυνση: Πάρτε την… κατηφόρα μέχρι το τέλος του άρθρου και ακούστε το απόλυτο soundtrack των μαθητικών αναμνήσεων.

2.To σήμα του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων
Το OEΔΒ για κάθε μαθητή που σεβόταν το εαυτό του, σήμαινε Όταν Εγώ Διαβάζω Βαριέμαι. Για λίγους, σκληρούς επαναστάτες, ήταν και αρκτικόλεξο του Ο Δάσκαλος Είναι Βλάκας.

3.Walkman με τα απαραίτητα ακουστικά-αυτιά Μίκυ
Κασέτες με ετικέτες όπως “Επιλογές Ελληνικά” ή “Ξένα Διάφορα“, συντρόφευαν τους μαθητές των παρελθοντικών δεκαετιών στα διαλείμματα και στη διαδρομή από και προς το σχολείο. Τώρα, εξ όσων ξέρουμε, παίζουν παιχνίδια στο smartphone.

4.Χαρτοκατασκευή-μάντης
Η αυτοσχέδια μηχανή απαντήσεων έκανε το ντεμπούτο της στις σχολικές τάξεις πολλές δεκαετίες πριν. Από το ποιον αγαπάς, μέχρι το πώς νιώθεις, η χάρτινη κατασκευή είχε για όλα τα (καuτά) ζητήματα απαντήσεις. Η τύχη της σήμερα αγνοείται.

5.Λάστιχο στα διαλείμματα!
Λάστιχο και όχι σκοινάκι. Το απόλυτο κοριτσίστικο παιχνίδι των σχολικών μας χρόνων, ήταν ένα μικρό λαστιχάκι τυλιγμένο γύρω απ’ τα πόδια μας!

6.Υπέρ-στιλό
Αυτό το στιλό-πολυμηχάνημα ήταν το στολίδι της συλλογής σχολικών αξεσουάρ κάθε μαθητή. Η ναυαρχίδα του στόλου των στιλό μας περιλάμβανε τουλάχιστον τέσσερα χρώματα (συχνά αρωματικά) σε ένα υπερ-στιλό, διαμέτρου αξιοσημείωτα μεγάλης.

7.Η γόμα-παιδικό ψέμα
Ελπίζουμε ότι δε θα το μάθετε από ‘μας: το μπλε μέρος της κλασικότερης γόμας κάθε κασετίνας, ΔΕΝ μπορεί να σβήσει το μελάνι απ’ το στιλό.

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

Πυρηνικός πόλεμος: Αναδρομή στις στιγμές που η ανθρωπότητα τον γλύτωσε παρά τρίχα

November 1, 2022, 1:19 am

≫ Next: Όταν η Αμερική αποφάσισε να μην εφαρμόσει τη χειμερινή ώρα - Οι καταστροφικές συνέπειες που την έκαναν να μην το επιχειρήσει ξανά

≪ Previous: 7 σχολικές αναμνήσεις που θα σε γυρίσουν πίσω στον χρόνο

Τις τελευταίες εβδομάδες, ο πλανήτης ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί. Η πολύμηνη πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία έχει εξελιχθεί καταφανώς σε μάχη μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, με τον αψυχολόγητο Vladimir Putin να σπέρνει προοδευτικά τον φόβο για τη χρήση πυρηνικών όπλων:

Το υποβρύχιο Belgorod με τις θερμοπυρηνικές τορπίλες που εξαφανίστηκε αρχές του Οκτώβρη, η είδηση ότι ρωσικό τρένο γεμάτο πυρηνικά πυρομαχικά εστάλη στο μέτωπο της Ουκρανίας και το ατελείωτο πινγκ-πονγκ απειλών για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, είναι οι επικεφαλίδες της ιστορίας που ξεκίνησε μετά τη διακήρυξη της προσάρτησης των τεσσάρων περιοχών στα ανατολικά της Ουκρανίας. Σε αυτή τη συγκυρία, κάθε κίνηση εκλαμβάνεται ως ύποπτη και ενίοτε διαφημίζεται ως ύποπτη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άσκηση με πυρηνικά όπλα που παρακολούθησε ο Vladimir Putin στα μέσα της περασμένης εβδομάδας: τα πλάνα της δοκιμής (με την εύγλωττη ονομασία «Κεραυνός») λειτούργησαν προπαγανδιστικά εντός Ρωσίας και απειλητικά στον υπόλοιπο πλανήτη, ενώ πρακτικά η δοκιμή αυτή εκτελείται σταθερά από τη Ρωσία σε ετήσια βάση. Είναι μια επικοινωνιακή τακτική από τη χώρα με τις περισσότερες πυρηνικές κεφαλές στον κόσμο; Είτε μια προθέρμανση για αυτό που θα ακολουθήσει; Και πόσο εριστικά θα απαντήσει το ΝΑΤΟ;

Αυτό το ερώτημα δυναστεύει τον κόσμο από τον Ψυχρό Πόλεμο και μερικά δευτερόλεπτα της ιστορίας έχουν αποτυπώσει πόσο κρίσιμη μπορεί να γίνει μια στιγμιαία απόφαση για το μακροχρόνιο μέλλον του πλανήτη: ακολουθούν οι ημερομηνίες που ο Πυρηνικός Πόλεμος έφτασε οριακά κοντά, αλλά άλλοτε από τύχη κι άλλοτε από την ψυχραιμία κάποιων ανθρώπων, ο πλανήτης τη γλίτωσε παρά τρίχα.

5 Νοεμβρίου 1956: Τρεις ύποπτες συμπτώσεις

The nuclear accident that occurred on March 10, 1956, when a B-47 Stratojet carrying two plutonium cores was lost over the Mediterranean. Despite an extensive search, the plane and it’s cargo was not located and it’s fate remains unknown today https://t.co/FZ5kjGPYEN pic.twitter.com/UD45xonjMf— Massimo (@Rainmaker1973) June 29, 2020

Η κρίση του Σουέζ και ο πόλεμος που ακολούθησε το 1956 ήταν η πρώτη μεγάλη ανατροπή για την κυριαρχία των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Την απεξάρτηση της περιοχής από την επιρροή της Δύσης στήριξε με οπλικά συστήματα η ΕΣΣΔ, έτσι που το ψυχροπολεμικό τοπίο μεταφέρθηκε πάνω από το σώμα του γεωργραφικού χώρου απ’ όπου γινόταν η εξόρυξη και η προμήθεια πετρελαίου.

Τρία ύποπτα συμβάντα καταγράφονται το ένα πίσω απ’ το άλλο: εθεάθησαν άγνωστα αεροσκάφη να πετούν πάνω από την Τουρκία, σοβιετικά αεροσκάφη πάνω από τη Συρία, ενώ ένα βρετανικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος συνετρίβη κοντά σε σοβιετικό πλοίο που έκανε ελιγμούς. Τα μηνύματα μεταφράστηκαν απευθείας από τις ΗΠΑ σε σημάδια κλιμάκωσης. Προτού υπάρξει απάντηση, αποσαφηνίστηκε ότι επρόκειτο για παρεξήγηση:

Οι καταγραφές αφορούσαν κύκνους αντί για αεροσκάφη πάνω από την Τουρκία, το σοβιετικό αεροσκάφος εκτελούσε δρομολόγιο ρουτίνας και το πολεμικό αεροσκάφος της Βρετανίας δεν καταρρίφθηκε, αλλά έπεσε λόγω τεχνικών προβλημάτων.

22 Μαΐου 1957: Μια βόμβα σε ελεύθερη πτώση

Θα ήταν πολύ άδοξο να εξαφανιζόταν ο πλανήτης από μια απροσεξία, αλλά αυτό κόντεψε να συμβεί στο δρομολόγιο του μαχητικού αεροσκάφους B-36 (με τον παράδοξο τίτλο Peacemaker), του οποίου το βασικό προσόν ήταν η δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικών όπλων. Στο επίμαχο δρομολόγιο της 22ης Μαΐου του 1957 από τις αεροπορικές βάσεις του Τέξας προς το Νέο Μεξικό, το ιπτάμενο όχημα μετέφερε βόμβα υδρογόνου (η οποία είναι έως και 1000 φορές πιο ισχυρή από μια ατομική βόμβα), όταν άνοιξε η πόρτα κι η βόμβα έπεσε κατά λάθος από 1000 πόδια ύψος.

Τα καλά νέα της ιστορίας είναι ότι η κάψουλα δεν ήταν συνδεδεμένη με την εκρηκτική ύλη για λόγους ασφαλείας κατά τη μεταφορά. Οπότε, η μόνη επίπτωση από το ατύχημα ήταν μια αγελάδα που έβοσκε.

24 Ιανουαρίου 1961: Ατύχημα σε μαχητικό αεροπλάνο με πυρηνικά

Την εποχή της κλιμάκωσης του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική αεροπορία έθεσε σε εφαρμογή τη μυστική επιχείρηση Chrome Dome, διαμορφώνοντας ένα δίκτυο από στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις στο νότιο ημισφαίριο, ώστε ο στόλος των μαχητικών B-52 να είναι στον αέρα κάθε ώρα της μέρας, κάθε ημέρα του χρόνου, πετώντας από τον έναν κόμβο στον άλλον, φορτωμένα με πυρηνικές βόμβες.

Ακολουθώντας το καθορισμένο πρόγραμμα, ένα μαχητικό αυτής της κατηγορίας ξεκινάει από το Γκολντσμπόρο στην Καλιφόρνια για Αζόρες, αλλά μέσα σε λίγα λεπτά διαπιστώνονται βλάβες· πρώτα στα ηλεκτρολογικά και έπειτα στα καύσιμα. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, μια μετατροπή που προσέθεσε ντεπόζιτο στα φτερά του μαχητικού αεροπλάνου ευθυνόταν για το μοιραίο. Ο πιλότος αποφάσισε να μην επιστρέψει απευθείας στη βάση και όταν τελικά κατάλαβε ότι το πρόβλημα επιδεινώνεται, έκανε στροφή και εκείνη τη στιγμή αποκολλήθηκε το δεξί φτερό του αεροπλάνου.

Το μαχητικό βρισκόταν 5.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια, μεταφέροντας δυο βόμβες μεγατόνων Mk39, ικανές για πολλαπλάσια καταστροφή από εκείνη της Χιροσίμα. Από τα οκτώ άτομα που επέβαιναν, τα πέντε επέζησαν κυρίως λόγω των καθισμάτων εκτίναξης.

Όσο για τις βόμβες, στη μία άνοιξε το αλεξίπτωτο και εντοπίστηκε γρήγορα, ενώ η δεύτερη πέφτοντας με ταχύτητα 310 μέτρων/δευτερόλεπτο άρχισε να αποσυντίθεται, χωρίς να πυροδοτηθεί η εκρηκτική ύλη. Η αμερικανική κυβέρνηση καθησύχασε τους πολίτες, τονίζοντας τα συστήματα ασφαλείας αυτών των όπλων.

25 Οκτωβρίου 1962: Μια αρκούδα παραλίγο να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο

Μεταφερόμαστε στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου: η Αμερική έχει ανακαλύψει τη βάση πυραύλων της ΕΣΣΔ στην Κούβα και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ John Kennedy και Nikita Khrushchev δεν οδηγούν πουθενά. Η αγωνία κορυφώνεται και από τις δύο πλευρές για τη σπίθα που θα ανάψει τη φλόγα.

Τα μεσάνυχτα της 25ης Οκτωβρίου του 1962, ένας στρατιώτης στη βάση της Μινεσότα παρατηρεί μια φιγούρα να σκαρφαλώνει τον φράχτη. Το μυαλό του πάει στο σαμποτάζ και πυροβολεί τον εισβολέα, δίνοντας ταυτόχρονα σήμα στον ασύρματο. Το μήνυμα μεταδίδεται αστραπιαία στα αμυντικά συστήματα των γύρω βάσεων, αλλά έπειτα από λίγο εξακριβώνεται ότι ο εισβολέας ήταν μια αρκούδα. Στην αεροπορική βάση Volk, συγκεκριμένα, δίνεται το σήμα οι πιλότοι να αναχαιτίσουν τα μαχητικά του αντιπάλου, με αποτέλεσμα να σηκώνονται στον αέρα δύο μοίρες μαχητικών F-106A με πυρηνικά όπλα και άγριες διαθέσεις.

Χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον διοικητή της βάση, που πριν συμβεί μια μοιραία επίθεση τη χειρότερη στιγμή της ιστορίας, κάλεσε τη βάση της Μινεσότα για να επιβεβαιώσει το σήμα κινδύνου.

17 Ιανουαρίου 1966: Το ατύχημα με πυρηνικά στο Παλομάρες

Το περιστατικό που συνέβη 17 Ιανουαρίου του 1966 ήταν αρκετό για να απαγορεύσει τις πτήσεις νατοϊκών αεροπλάνων με πυρηνικά πάνω από την Ισπανία, επί εποχής Φράνκο (παρότι ήταν υπέρ της Δύσης): για τα δρομολόγια μεταφοράς πυρηνικής ενέργειας μέσω της μυστικής επιχείρησης Chrome Dome, που αναφέραμε, σημείο-κλειδί ήταν ο εναέριος ανεφοδιασμός των B-52 για να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις, ώσπου το ριψοκίνδυνο αυτό σχέδιο κατέληξε σε ατύχημα, απελευθερώνοντας στον αέρα (31.000 πόδια) τέσσερις βόμβες υδρογόνου πάνω από την Ισπανία.

Οι τρεις προσγειώθηκαν κοντά στο χωριό Παλομάρες της Ανδαλουσίας, απλώνοντας ραδιενεργό υλικό σε έκταση 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων και μία κατέληξε στο βάθος του ωκεανού. Ακολούθησαν οκτώ εβδομάδες καθαρισμού, απομακρύνοντας 2.000 τόνους. Εκτιμάται ότι πλουτώνιο βρίσκεται ακόμη μέσα στο χώμα. Από το ατύχημα έχασαν τη ζωή τους 7 από τα 11 μέλη των δύο πληρωμάτων.

Οι αντιδράσεις διαδόθηκαν στην Ευρώπη και το περιστατικό του Παλομάρες παραμένει χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον κίνδυνο των πυρηνικών, ακόμη και σε δρομολόγια ρουτίνας.

27 Οκτωβρίου 1962: Το υποβρύχιο ατύχημα στην Κρίση των Πυραύλων

Τον Οκτώβριο του 1962, κάτω από τη στάθμη της θάλασσας απλώνεται ο κίνδυνος του σαμποτάζ πέριξ της Κούβας. Το πιο επίφοβο σκηνικό συνέβη μια νύχτα που στόλος αμερικανικών ανθυποβρυχιακών δυνάμεων σε περιπολία περικύκλωσε ένα σοβιετικό υποβρύχιο στην Πλατιά Θάλασσα των Σαργασσών. Το υποβρύχιο είχε μόλις ανέλθει στην επιφάνεια, όπως δείχνουν τα νεότερα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα, όταν το ξαφνικό τετ-α-τετ κινδύνευσε να εξελιχθεί σε πολεμικό επεισόδιο, χωρίς καλή κατάληξη λόγω της συγκυρίας με την Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα.

Δεν υπήρχε επικοινωνία του πληρώματος με τις βάσεις της Μόσχας, ενώ μετέφερε πυρηνικές κεφαλές στο μέγεθος της Χιροσίμα. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν το ότι δεν αποδεσμεύτηκαν τα πυρηνικά οφείλεται στον διοικητή Vasily Arkhipov (που έχει παρασημοφορηθεί), είτε στο πρωτόκολλο του ρωσικού στόλου για επίθεση μόνο κατόπιν εντολής από τα κεντρικά. Ωστόσο, μετά το σοκ έγινε αντιληπτό ότι δεν υπάρχει επίθεση από τις αμερικανικές δυνάμεις, μόνο σινιάλο με φώτα.

26 Σεπτεμβρίου 1983: Όταν πύραυλοι φάνηκαν στο ραντάρ

Here are two often forgotten figures in history Vasili Arkhipov and Stanislav Petrov. They both were asked to end the world and decided to not to launch nukes. In both cases, they disobeyed their orders, training, and society. This is how fragile life is. Never forget it pic.twitter.com/mAMz8iS0Zp— Charles Hoskinson (@IOHK_Charles) February 27, 2022

Δεν είναι μόνο ο διοικητής Vasily Arkhipov που θεωρείται ότι έσωσε τον πλανήτη, αλλά και ο Stanislav Petrov, ο οποίος είχε υπ’ ευθύνη του να καταγράφει τις πυραυλικές επιθέσεις στον σοβιετικό στρατό και την πολιτική ηγεσία. Μια μέρα από τον τεταμένο Σεπτέμβριο του 1983, εντοπίζει πυραύλους στον αέρα, με κατεύθυνση τη Σοβιετική Ένωση.

«Είχα όλα τα δεδομένα που το πιστοποιούσαν», έχει δηλώσει στο BBC, «εάν είχα στείλει το report στην αλυσίδα της ιεραρχίας, κανείς δε θα παρενέβαινε». Από το πρωτόκολλο είχε κάθε δικαίωμα να εξαπολύσει αντεπίθεση.

Εκείνος πάγωσε, και τα δευτερόλεπτα που πέρασαν ήταν αρκετά για να ξεκαθαριστεί το λάθος σήμα: το δίκτυο του σοβιετικού στρατού είχε μια σειρά από κέντρα ελέγχου για επιτιθέμενους πυραύλους. Σε κανένα άλλο παρατηρητήριο δεν ήχησε το σήμα κινδύνου στο ραντάρ, όπως διαπίστωσε ο διοικητής Vasily Arkhipov. Η απόφασή του να σιγουρευτεί πριν δώσει το σήμα, στάθηκε σωτήρια: η ένδειξη στο δικό του ραντάρ για πυρηνικά ήταν λάθος.

25 Ιανουαρίου 1995: Πέντε κρίσιμα λεπτά

#OTD 1995 Russia activates its #nuclear command systems for the first time – aka Black Brant scare. early-warning defence radar detects an unexpected missile launch near, & Russian military command estimates the missile to be only minutes from impact on Moscow… pic.twitter.com/y8k4ufpL0d— Mark Dunkley FSA (@CPP_Officer) January 25, 2022

Μέσα των 90s, τα κατάλοιπα από την Κρίση των Πυραύλων δεν έχουν σβήσει, καθότι οι διαπραγματεύσεις κρατούν τεταμένο το σκοινί μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Ο φόβος για εναέρια επίθεση ξυπνάει στις 25 Ιανουαρίου του 1995, όταν εντοπίζεται πύραυλος στον αέρα, ο οποίος κατά την εκτόξευση αφαιρούσε σταδιακά τα κομμάτια του, όπως ένας πυρηνικός. Το μήνυμα στάλθηκε στον πρώτο πρόεδρο της Ρωσίας Boris Yeltsin, έχοντας διαθέσιμα 5 λεπτά για να αποφασίσει εάν θα απαντήσει η Ρωσία.

Ευτυχώς, διαπιστώθηκε έγκαιρα το λάθος: λόγω γραφειοκρατικής καθυστέρησης, δεν είχε ενημερωθεί η Ρωσία για τον πύραυλο που θα εκτόξευαν Νορβηγοί επιστήμονες, σε συνεργασία με τη NASA. Το περιστατικό πέρασε στην ιστορία ως Black Brant Scare.

https://www.oneman.gr

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

Όταν η Αμερική αποφάσισε να μην εφαρμόσει τη χειμερινή ώρα - Οι καταστροφικές συνέπειες που την έκαναν να μην το επιχειρήσει ξανά

November 1, 2022, 1:25 am

≫ Next: 10 σκληρές αλήθειες για τη ναζιστική Κατοχή στην Αθήνα

≪ Previous: Πυρηνικός πόλεμος: Αναδρομή στις στιγμές που η ανθρωπότητα τον γλύτωσε παρά τρίχα

Μα πότε θα τελειώσει το μαρτύριο με την αλλαγή της ώρας; Θα περίμενε κανείς ότι η φετινή συγκυρία της ενεργειακής κρίσης θα ήταν η ιδανική ευκαιρία για να επικυρωθεί το αίτημα που εκκρεμεί από το 2019 και την απόφαση της Κομισιόν να καταργήσει το σύστημα θερινής και χειμερινής ώρας.

Διότι, αν αυτό γινόταν πράξη, θα συμπληρωνόταν ένας πλήρης κύκλος: το ζήτημα της ενέργειας με την πετρελαϊκή κρίση των 70s είχε οδηγήσει στην εγκαθίδρυση του μέτρου στην Ευρώπη, το ζήτημα της ενέργειας θα διέκοπτε τώρα την εφαρμογή του.

Διότι δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που έχουν ταχθεί σθεναρά υπέρ στην κατάργηση της αλλαγής της ώρας για λόγους εξοικονόμησης αυτό τον χειμώνα. Τα νοικοκυριά θα μπορούσαν να σώσουν πάνω από 400 ευρώ σε ετήσια βάση από τους λογαριασμούς του με το ενδεχόμενο του να μη γυρίσουν τα ρολόγια μια ώρα πίσω.

«Εξοικονομούμε ενέργεια επειδή έτσι θα ήταν πιο φωτεινά τα απογεύματα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οπότε μειώνονται οι εμπορικές και οικιακές ανάγκες ηλεκτροφωτισμού», επεσήμανε στην Guardian η καθηγήτρια Aoife Foley απ’ το Πανεπιστήμιο Κουίνς του Μπέλφαστ.

Αυτό το μέτρο θα επέφερε επίσης λιγότερα κόστη θέρμανσης, εκπομπές αερίων του άνθρακα (από τη μείωση στην οικιακή χρήση του ρεύματος), και ενώ κατά τη διαβούλευση του 2018 είχε καταγραφεί ένα ηχηρό 84% υπέρ στο να καταργηθεί η αλλαγή της ώρας (και να μονιμοποιηθεί η θερινή ζώνη), από πλευράς των κυβερνήσεων εντός ΕΕ δεν έχει βρεθεί κοινή γραμμή πλεύσης. Κάθε χώρα, λόγω τοποθεσίας, διαφέρει στον χρόνο της Ανατολής, της Δύσης και τη διάρκεια της ημέρας, οπότε δεν έχει επιτευχθεί ακόμη οριζόντια συμφωνία.

Από την άλλη, εάν ισχύει το ρητό ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, είναι λογικός ο δισταγμός: το πείραμα της μονιμοποίησης της θερινής ώρας δοκίμασαν οι ΗΠΑ επί Richard Nixon το 1974. Ενώ η Ευρώπη διαχειρίστηκε το έλλειμμα ενέργειας με δύο εξάμηνες ζώνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να εφαρμόσουν μόνο τη θερινή ζώνη. Το πείραμα άντεξε μόλις 10 μήνες.

Αλλαγή Ώρας: Γιατί απέτυχε το πείραμα

Η τωρινή κατάσταση θυμίζει πολύ εκείνη της δεκαετίας του 1970. Με πρωταρχικό στόχο τη στρατηγική αποδυνάμωση της Δύσης, λόγω ενός πολέμου, ο Οργανισμός Αραβικών Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών επέβαλε εμπάργκο στο πετρέλαιο. Το ορυκτό καύσιμο αποδείχθηκε η αχίλλειος πτέρνα των ΗΠΑ και ο Richard Nixon έσπευσε σε διαπραγματεύσεις, αλλά και μέτρα που θα μείωναν την κατανάλωση ενέργειας. Με την καθιέρωση της θερινής ώρας, η εκτίμησή του ήταν ότι θα εξοικονομούνται 150.000 βαρέλια την ημέρα.

Το πλάνο ήταν να παραμείνει σε ισχύ η θερινή ώρα για δύο χρόνια. Και αυτή η ιδέα έχαιρε ένθερμης αποδοχής από τους πολίτες, με το 78% να δηλώνει υπέρ στη θερινή ώρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, σύμφωνα με τον οργανισμό NORC από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Το μέτρο τέθηκε σε εφαρμογή από αρχές Ιανουαρίου.

Οι πρώτες εβδομάδες χαρακτηρίστηκαν από παρανοήσεις, χαμένες αεροπορικές πτήσεις και δημοσιεύματα στον Τύπο με αγουροξυπνημένους πολίτες.

Το στοιχείο που δεν είχαν προβλέψει όσοι δήλωναν ένθερμοι υποστηρικτές της θερινής ώρας τον χειμώνα, ήταν ότι με τα νέα δεδομένα η Ανατολή στις πιο πολλές πολιτείες της Αμερικής είχε μετατεθεί στις 8:30 η ώρα. «Τις πρωινές ώρες επικρατεί σκοτάδι», δήλωνε πηχυαίος τίτλος στη Washington Post, ενώ οι New York Times έγραφαν ότι περνάμε «δεύτερη Σκοτεινή Εποχή».

Η ανησυχία κορυφώθηκε ότι καταγράφηκαν τα πρώτα ατυχήματα: προτού γυρίσει το ημερολόγιο στον μήνα Φεβρουάριο, στη Φλόριντα είχαν δηλωθεί 8 θάνατοι παιδιών κατά τις πρωινές ώρες – πλέον πήγαιναν στο σχολείο πριν ξημερώσει και κινδύνευαν από τα αυτοκίνητα.

Κάποια σχολεία άλλαξαν πρόγραμμα, κάποιοι δήμοι τοποθέτησαν ανακλαστήρες στους δρόμους, πάρθηκαν και διάφροα άλλα μέτρα ώσπου τελικά με ειδική νομοθετική ρύθμιση η Φλόριντα και μερικές άλλες πόλεις εξαιρέθηκαν από το μέτρο, επαναφέροντας το ρολόγια τους μια ώρα αργότερα.

Στο μεταξύ, έσκασε το σκάνδαλο Watergate, ξηλώνοντας τον Nixon από τη θέση του προέδρου, και με την ανάληψη του Gerald Ford τον Οκτώβριο, τα ρολόγια γύρισαν κανονικά στη χειμερινή ώρα, που ακολουθούσε και η Ευρώπη. Τα στοιχεία από τη χρονιά του 1974 δεν έδειξαν απόσβεση στα επίπεδα που επίπεδα που αναμενόταν: σύμφωνα με το Reuters, οι ΗΠΑ κατέγραψαν 2% λιγότερη κατανάλωση ενέργειας εκείνη τη χρονιά.

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧

10 σκληρές αλήθειες για τη ναζιστική Κατοχή στην Αθήνα

November 1, 2022, 1:30 am

≫ Next: Διπλά αθροίσματα - Εκπαιδευτικό παιχνίδι Α'Δημοτικού

≪ Previous: Όταν η Αμερική αποφάσισε να μην εφαρμόσει τη χειμερινή ώρα - Οι καταστροφικές συνέπειες που την έκαναν να μην το επιχειρήσει ξανά

Πριν την κρίση, όποτε κάναμε κάποια εκδήλωση σχετική με την Κατοχή ήμασταν οι ίδιοι 50 άνθρωποι. Από τότε μέχρι σήμερα, όποτε κάνουμε συνέδριο ο κόσμος δε χωράει πια να κάτσει» μού αναφέρει στο τηλέφωνο ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, λίγο πριν ξεκινήσει το κανονικό μέρος της συνέντευξης μας.

Ο γνωστός ιστορικός αποτελεί μαζί με αρκετούς καλούς συναδέλφους του μία νέα γενιά επιστημόνων που κατάφερε να φωτίσει τις λιγότερο προβεβλημένες πτυχές ενός πολύ σκοτεινού αλλά την ίδια στιγμή πολύ σημαντικού κεφαλαίου της ιστορίας μας. Ήταν άλλωστε καιρός για να λάμψει λίγη αλήθεια.

Μάλιστα, εκτός από τα βιβλία του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια (Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα, Δεκεμβριανά 1944), τα οποία έχουν πουλήσει αρκετά χιλιάδες αντίτυπα ξεπερνώντας και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, ο ίδιος έβαλε άλλο ένα σημαντικό λιθαράκι: οι πολύ επιτυχημένες ιστορικές ξεναγήσεις που διοργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια αφηγούνται με τον πιο ζωντανό τρόπο την ιστορία της Αθήνας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όσο λοιπόν εκείνος ετοιμάζει το επόμενο βιβλίο του το οποίο θα καταπιάνεται με το ακανθώδες ζήτημα του δωσιλογισμού, του ζητήσαμε να ρίξει λίγο φως στις αθέατες πλευρές μίας ζοφέρης αλλά και πραγματικά ηρωικής περιόδου μέσα από 10 ερωτήσεις. Αυτή είναι η αλήθεια για την Κατοχή στην Αθήνα όπως την αφηγείται ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης.

Πόσοι ήταν οι νεκροί της Αθήνας τα χρόνια της Κατοχής;

Οι νεκροί του λιμού είναι γύρω στις 45 χιλιάδες – κατ’ εκτίμηση, αφού δεν έχουμε ακριβή μέτρηση. Οι θάνατοι τώρα από εκτελέσεις και μάχες (ή ακόμα και από αδέσποτες σφαίρες) υπολογίζονται κοντά στις 5 χιλιάδες για την Αττική.

Σε πόσο ακραίες καταστάσεις οδηγήθηκαν οι κάτοικοι της πόλης εξαιτίας της πείνας;

Ο λιμός της Αθήνας ήταν ο μεγαλύτερος λιμός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. (Να διευκρινίσουμε εδώ ότι μιλάμε για κατεχόμενη χώρα και όχι για χώρα-ενεργό μέτωπο πολέμου, όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση). Η Κατοχή είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία, αφού από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα κατακτιέται από ξένα στρατεύματα.

Οι συνθήκες ήταν απόλυτα ακραίες: υπάρχουν καταγραφές για παιδιά που έτρωγαν τους εμετούς των μεθυσμένων Γερμανών έξω από τα εστιατόρια, για ανθρώπους που επιβίωναν μέσα από τα σκουπίδια, ακόμα και για κάποιες περιπτώσεις κανιβαλισμού, όπου οι πεινασμένοι αναγκάστηκαν να κόψουν κομμάτια από τους νεκρούς -με σκοπό να τα μαγειρέψουν με κάποιον τρόπο- έτσι ώστε να μην έχουν την ίδια τύχη με εκείνους.

Η έννοια της αηδίας είχε αναγκαστικά φύγει από τη μέση. Οι κάτοικοι της Αθήνας έτρωγαν σκυλιά, γάτες, γαϊδούρια· έκαναν ό,τι μπορούσαν για να επιβιώσουν. Ήταν απόλυτα τρομακτικό το αίσθημα της πείνας και -κυρίως- του φόβου ότι πρόκειται να πεθάνεις από αυτήν.

Η πείνα έπληττε τους πάντες ή αφορούσε τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα του πληθυσμού;

Ναι, εννοείται ότι πρώτα επλήγησαν οι φτωχοί που δεν είχαν κανένα περιθώριο αντίδρασης. Σε αυτούς προστέθηκε λόγω της εντυπωσιακής και απότομης φτωχοποίησης -εξαιτίας του μεγάλου πληθωρισμού που ροκάνιζε τα εισοδήματα- και η μεσαία τάξη. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη μεγάλη απεργία γίνεται από δημοσίους υπαλλήλους για το ζήτημα του επισιτισμού.

Πάνω σε αυτήν την κατάσταση στήνεται και η μεγάλη συμμαχία που δημιουργεί το ΕΑΜ με τα κατώτατα αλλά και τα μεσαία στρώματα του πληθυσμού, τα οποία βρίσκονταν στο μάτι του κυκλώνα. Οφείλουμε να πούμε ότι υπήρχαν και κάποιοι άνθρωποι από την ανώτερη τάξη που δεινοπάθησαν – ήταν όσοι δεν μπήκαν στη διαδικασία να συνεργαστούν με τους Γερμανούς.

Βέβαια, η περίοδος της Κατοχής ήταν μία μεγάλη ευκαιρία για ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού. Δεν ήταν λίγοι όσοι κατάφεραν μέσα σε πολύ λίγο χρόνο να αποκτήσουν πολύ μεγάλες περιουσίες.

Η ναζιστική Κατοχή ήταν μόνο απάνθρωπη ή είχε και σαδιστικά χαρακτηριστικά;

Έχουμε πάρα πολλές περιπτώσεις όπου προκύπτουν αυτά τα σαδιστικά χαρακτηριστικά και πρέπει να καταλάβουμε ότι μεγάλο ποσοστό των Γερμανών που βρέθηκαν στην Ελλάδα, μετά το «πρώτο αίμα» όπως λέμε, αποκτηνώθηκαν.

Υπάρχουν πάρα πολλές μαρτυρίες που δείχνουν ότι οι κατακτητές διασκέδαζαν με τον θάνατο και τις εκτελέσεις των κατακτημένων. Βέβαια, πρόκειται για μία συμπεριφορά που παρατηρείται και στα ελληνικά σώματα ασφαλείας της εποχής.

Ισχύει ότι οι περιοχές οι οποίες βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των Ιταλών βιώσαν λιγότερες καταστροφές σε σχέση με εκείνες που τελούσαν υπό γερμανική κατοχή;

Σε γενικές γραμμές ισχύει. Θα πρέπει όμως να δούμε «γιατί ισχύει». Ήταν πολύ διαφορετικός ο τρόπος αντιμετώπισης που είχαν οι Μελανοχίτωνες -οι φασίστες δηλαδή, και ο οποίος δε διέφερε πολύ και από τον τρόπο των SS- με εκείνον του απλού Ιταλού στρατιώτη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ιταλοί συνθηκολογούν τον Σεπτέμβριο του 1943, δεν βρίσκονται δηλαδή στην Ελλάδα την περίοδο όπου οι σχέσεις κατακτητών και κατακτημένων έχουν οξυνθεί ακόμα περισσότερο.

Τον τελευταίο χρόνο η τρομοκρατία κλιμακώνεται με τους Γερμανούς να είναι τελείως μόνοι τους. Έτσι, λοιπόν, και μην μπορώντας να καλύψουν τα κενά που έχουν αφήσει οι Ιταλοί, χρησιμοποιούν την ακραία βία σε μία προσπάθεια να τιθασεύσουν το ελληνικό αντιστασιακό κίνημα και την υποστήριξή του από τους κατοίκους της πόλης.

Με λίγα λόγια, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με σιγουριά τι θα έκαναν οι Ιταλοί αν βρίσκονταν εδώ τον τελευταίο χρόνο της Κατοχής. Είναι αλήθεια, πάντως, πως οι περισσότερες μαρτυρίες που έχουμε στα χέρια μας κάνουν λόγο για πολύ πιο ανθρώπινη συμπεριφορά από πλευράς των Ιταλών στρατιωτών.

Το φαινόμενο του δοσιλογισμού και των μαυραγοριτών ήταν μαζικό;

Ο δοσιλογισμός δεν έχει να κάνει μόνο με τον οικονομικό δοσιλογισμό. Επί της ουσίας, έχουμε τρία είδη: τον πολιτικό, τον ένοπλο και τον οικονομικό δοσιλογισμό. Περισσότερα εκτεταμένος και πολύ πιο δύσκολος να προσδιοριστεί στην πράξη ήταν ο τελευταίος από τους τρεις. Ο,τιδήποτε λειτουργούσε εκείνη την εποχή σε Αθήνα και Πειραιά -οποιαδήποτε παραγωγική μονάδα- βρισκόταν σε συνεργασία με τους κατακτητές.

Δυστυχώς, το φαινόμενο του δοσιλογισμού είναι πολύ ευρύτερο από ό,τι θέλουμε να δείχνουμε ως κράτος – κάτι, βέβαια, που ισχύει και για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν ήταν μία οικτρή μειοψηφία αυτή που συνεργάστηκε, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε ότι μόνο στα τάγματα ασφαλείας είχαμε, ανά την Ελλάδα, περίπου 25 χιλιάδες άτομα που κατατάχθηκαν εκεί.

Από εκεί και πέρα, υπήρχαν ένοπλες παραστρατιωτικές οργανώσεις αλλά και πάρα πολλοί πράκτορες οι οποίοι βοήθησαν τους Ναζί. Σε γενικές γραμμές, το φαινόμενο αφορά αρκετές δεκάδες χιλιάδες -εγώ θα έλεγα ίσως και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες- ανθρώπους που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.

Σε ποιες περιοχές της Αθήνας, από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους οι κατακτητές;

Θα πρέπει λίγο να εξηγήσουμε την κατάσταση. Εκείνο που πραγματικά ήθελαν οι Γερμανοί ήταν ησυχία. Το ιδανικό για αυτούς θα ήταν να μη χρειαζόταν καν να επεμβαίνουν ένοπλα για να την επιβάλλουν. Επιδίωκαν να υπάρχει μία ηρεμία -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την κατακτημένη Ευρώπη- για να μπορούν να εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι τις παραγωγικές μονάδες και εργατικό δυναμικό της χώρας.

Επί της ουσίας, παντού μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους αν ήθελαν. Απλά, από ένα χρονικό σημείο και μετά, έπρεπε να το κάνουν μέσω μίας οργανωμένης επιχειρήσεις. Βέβαια, γνώριζαν και οι ίδιοι ότι υπήρχε σαφής εντολή από τον ΕΛ.Α.Σ. να μη χτυπά τους Γερμανούς μέσα στην πόλη για να αποφευχθούν τα αντίποινα ενάντια στον άοπλο πληθυσμό.

Ο ΕΛ.Α.Σ δρούσε ως εξής: εκτελούσε τους συνεργάτες των Γερμανών (τους άντρες των ταγμάτων ασφαλείας, της χωροφυλακής, του μηχανοκίνητου τμήματος). Παρ’ όλα αυτά, διαθέτουμε μαρτυρίες απλών στρατιωτών της Wehrmacht οι οποίοι καταγράφουν ότι όταν επιχειρούσαν μακριά από το κέντρο της πόλης δεν ήθελαν για κανένα λόγο να πέσουν πάνω σε αντάρτες.

Υπήρχαν περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά, ιδιαίτερα οι προσφυγικές συνοικίες, οι οποίες δεν ήταν καθόλου φιλικές για τους κατακτητές. Οι Γερμανοί δεν αισθάνονταν καλά όταν χρειαζόταν να πάνε στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά ή ακόμη και στη Νέα Ιωνία από την άλλη πλευρά, περιοχές με άλλα λόγια που ήταν προπύργια του ΕΑΜ.

Αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι η υπεροχή τους ήταν συντριπτική. Γνώριζαν όμως πως μπορούσαν να έχουν κάποιον νεκρό και ο νεκρός αυτός να είναι ένας από αυτούς. Επίσης, πρέπει να έχουμε το μυαλό μας ότι την ευθύνη της αποκατάστασης της τάξης δεν την έχει η Wehrmacht αλλά τα SS, το πιο «σκληρό» κομμάτι των γερμανικών στρατευμάτων δηλαδή.

Πόσο σθεναρά αντιστάθηκε η πόλη σε σχέση με άλλες πρωτεύουσες δυτικοευρωπαϊκών χωρών;

Είχαμε ένα αξιοθαύμαστο αντιστασιακό κίνημα στην πόλη, ένα από τα πιο δυναμικά σε ολόκληρη την Ευρώπη, το οποίο μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με αυτό της Βαρσοβίας, και σίγουρα είναι πιο σημαντικό από τα αντίστοιχα της Δυτικής Ευρώπης. Πρόκειται για ένα κίνημα που κάλυψε όλα τα είδη και όλες τις μορφές αντίστασης.

Ποια είναι η κορυφαία αντιστασιακή πράξη την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το εν λόγω κίνημα πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο: την άρση του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης που εφαρμόστηκε σε όλη την Ευρώπη εκτός από την Ελλάδα. Αυτό το οφείλουμε στις κινητοποιήσεις που έκανε το ΕΑΜ τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1943. Έτσι, ένα κεντρικό μέτρο των Γερμανών ακυρώθηκε στην πράξη.

Οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις απέτρεψαν την «ταρίφα» που είχαν οι Γερμανοί όσον αφορά τον αριθμό των εργατών και των εργατριών που έπρεπε να στείλει κάθε χώρα για να δουλέψουν στα γερμανικά εργοστάσια. Μιλάμε για 80 χιλιάδες ανθρώπους που γλίτωσαν την καταναγκαστική εργασία, η οποία θα άφηνε τις οικογένειές τους τελείως απροστάτευτες απέναντι στις κακουχίες και χωρίς τα μέσα να επιβιώσουν.

Πρόκειται για μία πολύ μεγάλη επιτυχία που δυστυχώς -όπως και τόσες άλλες σημαντικές δράσεις του ΕΑΜ- έμενε στην αφάνεια για πολιτικούς λόγους. Υπήρχε, δηλαδή, ένα σημαντικό κενό στην ιστορική αφήγηση για πολλά χρόνια.

Πόσο παράλογο είναι να γιορτάζεται σαν εθνική επέτειος το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά αντί για την πραγματική απελευθέρωση της πόλης και κατ’ επέκταση της χώρας από τους Ναζί;

Καταρχάς, η χώρα καταλαμβάνεται και απελευθερώνεται σταδιακά – η πρώτη πόλη που απελευθερώνεται είναι η Καλαμάτα, η 12η Οκτωβρίου αποτελεί την ημερομηνία απελευθέρωσης της Αθήνας, ενώ τα τελευταία κατοχικά στρατεύματα αποχωρούν στις αρχές του Νοέμβρη.

Συμβολικά, λοιπόν, όπως και σε όλη την Ευρώπη, η ημέρα απελευθέρωσης της πρωτεύουσας ορίζει και την ημέρα απελευθέρωσης της χώρας.

Θα πω τώρα κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό: πρώτα απ’ όλα, είναι λογικό να γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου καθώς κανείς άλλος δεν μπορεί να τη γιορτάζει· είμαστε η μοναδική χώρα που νίκησε τον Άξονα. Το ότι δε γιορτάζουμε τη λήξη του πολέμου έχει να κάνει με το ότι αμέσως μετά ξεκίνησαν τα Δεκεμβριανά εδώ στην Αθήνα και λίγο αργότερα ο Εμφύλιος Πόλεμος.

Η 12η Οκτώβρη υπάρχει ως γιορτή εδώ στην Αθήνα, αλλά δεν ασχολείται κανείς με αυτήν πέρα από κάποια τυπική κατάθεση στεφανιού από τον εκάστοτε Δήμαρχο.

Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται αλλού: αν κάποιος πάει στο φύλλο της εφημερίδας της κυβερνήσεως με το οποίο θεσπίστηκε η 28 Οκτωβρίου ως εθνική επέτειος θα δει εκεί ότι τότε μιλούσαμε για έναν ενιαίο μνημονικό χώρο. Ποιος είναι αυτός; Από την έναρξη του πολέμου (Οκτώβριος του 1940) έως και τη 12η του Οκτώβρη του 1944.

Η πρώτη «28η Οκτωβρίου» που γιορτάστηκε επίσημα -γιατί γιορταζόταν και ανεπίσημα κατά τη διάρκεια της Κατοχής- το 1944 με κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία συμμετείχαν και 6 υπουργοί του ΕΑΜ, γιορτάζεται αφορώντας τη χρονική περίοδο 1940-1944. Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνει τόσο το αλβανικό μέτωπο και τις ένοπλες ελληνικές δυνάμεις που πολέμησαν στη Μέση Ανατολή όσο και το ελληνικό αντιστασιακό κίνημα.

Στον αμέσως επόμενο εορτασμό όμως, και αφού έχουν μεσολαβήσει τα Δεκεμβριανά, γίνεται αναφορά μόνο στο αλβανικό μέτωπο και το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά. Ο τεμαχισμός αυτός έχει να κάνει με μία πολιτική επιλογή: από τα Δεκεμβριανά και μετά η οποιαδήποτε ενασχόληση με την Αντίσταση έχει ποινηκοποιηθεί.

Αυτός ο τρόπος ισχύει μέχρι σήμερα. Αν θέλαμε να το πούμε εμφατικά λοιπόν, θα λέγαμε ότι γιορτάζουμε με λάθος τρόπο την 28η Οκτωβρίου όλα αυτά τα χρόνια.

https://www.oneman.gr

Περισσότερα αφιερώματα εδώ.

↧