Ο Τιτανικός βυθίστηκε στις 14 Απριλίου 1912 και η Violet Jessop ήταν εκεί.
Ήταν μία από τους διασωθέντες του ναυαγίου, στο οποίο εκτιμάται ότι ο αριθμός των νεκρών και αγνοουμένων έφτασε περίπου τους 1.500.
Μερικά χρόνια νωρίτερα η Violetείχε καταφέρει να επιζήσει από ακόμη μία ναυτική τραγωδία, ενώ φαίνεται ότι η μοίρα της είχε γραφτό να ζήσει και μια τρίτη…
Η συγκλονιστική ιστορία ζωής της Violet Jessop
Η Violet Jessop, ή όπως είναι αλλιώς γνωστή ως «Μις Αβύθιστη», γεννήθηκε το 1887 στην Αργεντινή, όπου οι γονείς της είχαν μεταναστεύσει από την Ιρλανδία.
Η μικρή Violet είχε την εύνοια της τύχης από πολύ μικρή ηλικία με το μέρος της, και αυτή μάλλον την ακολούθησε και στη μετέπειτα ζωή της, γράφει η Emily Upton στο todayifoundout.com.
Κόλλησε φυματίωση όταν ήταν παιδί και παρότι οι γιατροί της έδιναν μόλις μερικούς μήνες ζωής, εκείνη κατάφερε να πολεμήσει την αρρώστια και να ζήσει μια μακρά και υγιή ζωή.
Όταν έχασε τον πατέρα της, η μητέρα της αποφάσισε να γυρίσει με την οικογένειά της στη Βρετανία, όπου ξεκίνησε να δουλεύει ως καμαριέρα σε ένα πλοίο.
Η Violet παρακολουθούσε τα μαθήματά της σε ένα μοναστήρι. Η μητέρα της όμως αρρώστησε βαριά κι έτσι η ίδια αναγκάστηκε να ακολουθήσει τα βήματά της και ξεκίνησε να δουλεύει σε πλοία, για να βοηθήσει την οικογένειά της.
(Φαίνεται ότι δεν είχαν και πολύ άδικο, καθώς η Violet δέχτηκε τουλάχιστον τρεις προτάσεις γάμου ενώ εργαζόταν σε διάφορα πλοία, μία εκ των οποίων από έναν πάμπλουτο επιβάτη της πρώτης θέσης).
Τελικά, κατάφερε να βρει λύση στο πρόβλημά της, αλλάζοντας την εξωτερική της εμφάνιση και φορώντας παλιά ρούχα χωρίς ίχνος μακιγιάζ.
Το κόλπο της έπιασε και σύντομα κατάφερε να βρει εργοδότη.
Το 1908 προσελήφθη από την εταιρεία White Star Line. Ξεκίνησε την καριέρα της εργαζόμενη στο πλοίο Magestic, όμως το 1910 πήγε στο πολυτελές επιβατηγό πλοίο «Ολυμπιακό» (Olympic).
Παρά τις ατελείωτες ώρες δουλειάς και τον ελάχιστο μισθό της (2,10 λίρες το μήνα εκείνη την εποχή) απολάμβανε τις ώρες που περνούσε εκεί, επάνω στο πλοίο.
Αρχικά, είχε κάποιες ανησυχίες για τις καιρικές συνθήκες καθώς διέσχιζαν τον Ατλαντικό, όμως της άρεσε γιατί οι Αμερικανοί της συμπεριφέρονταν καλύτερα όταν τους σέρβιρε.
Ένα χρόνο μετά ξεκίνησαν τα προβλήματα…
Το 1911 ο «Ολυμπιακός» συγκρούστηκε με το HMS Hawke, ένα πλοίο ειδικά κατασκευασμένο για να εμβολίζει άλλα πλοία και να τα βυθίζει.
Και τα δύο υπέστησαν μεγάλες ζημιές, όμως παρά τις καταστροφές το Olympic δεν βυθίστηκε. Κατάφεραν να το ρυμουλκήσουν στο λιμάνι και η Violet αποβιβάστηκε χωρίς να έχει πάθει το παραμικρό.
Η Violet τελικά δέχτηκε να πάρει τη δουλειά.
Η ιστορία είναι γνωστή… ο Τιτανικός προσέκρουσε σε παγόβουνο, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, παίρνοντας μαζί του περίπου 1.500 ανθρώπους.
Η Violet κατάφερε να γλιτώσει ανεβαίνοντας στη σωστική λέμβο με το νούμερο 16.
Για ακόμη μία φορά η Violet κατάφερε να επιζήσει… Οι περιπέτειές της όμως δεν είχαν τελειώσει.
Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Violet αποφάσισε να υπηρετήσει ως νοσοκόμα σε ένα ακόμη «αδερφάκι» του Τιτανικού, τον «Βρεταννικό» (Britannic), ο οποίος δραστηριοποιούνταν στο Αιγαίο πέλαγος.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1916 μια έκρηξη συντάραξε το Βρεταννικό. Είχε πέσει σε μια νάρκη που είχε ποντίσει στην περιοχή ένα γερμανικό υποβρύχιο λίγες εβδομάδες πριν. Το υπερωκεάνιο υπέστη μεγάλες καταστροφές και σύντομα βυθίστηκε.
«Έπεσα μέσα στο νερό και κάτι με χτύπησε στο κεφάλι. Κατάφερα να ξεφύγω από την καρίνα του πλοίου. Μερικά χρόνια μετά όταν πήγα στο γιατρό, γιατί υπέφερα από πονοκεφάλους, ανακάλυψα ότι είχα υποστεί κάταγμα στο κρανίο».
Ούτε αυτή η περιπέτεια ήταν αρκετή για να καμφθεί το ηθικό της Violet.
Μετά τον πόλεμο τα πλοία άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο δημοφιλή ως μέσα μεταφοράς, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα κρουαζιερόπλοια.
Η Violet έφυγε από τη White Star Line και πήγε στην εταιρεία Red Star Line, όπου έμεινε για πολλά χρόνια, δουλεύοντας σε κρουαζιερόπλοια που ταξίδευαν σε όλον τον κόσμο.
Συνταξιοδοτήθηκε στην ηλικία των 61 ετών και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της εκτρέφοντας κοτόπουλα και ασχολούμενη με την κηπουρική.
Πέθανε το 1971, σε ηλικία 84 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια.