Η ρήση πως «όποια πέτρα και εάν σηκώσεις θα βρεις έναν Έλληνα από κάτω», επιβεβαιώνεται από την περίπτωση του Κωνσταντή Γεράκη, ενώ τυχοδιώκτη από την Κεφαλλονιά ο οποίος είχε μεγάλη τυχοδιωκτική δράση και διορίστηκε μάλιστα πρωθυπουργός του Σιάμ (της σημερινής Ταϊλάνδης) την περίοδο 1683- 1688.
Ο Κωνσταντής Γεράκης, γεννήθηκε το 1647 στο Κάστρο της Άσσου στην Κεφαλονιά και εγκατέλειψε το νησί του για άγνωστο λόγο σε ηλικία 13 ετών και έγινε ναύτης σε αγγλικά πλοία ταξιδεύοντας κυρίως στις Ινδίες, αλλάζοντας μάλιστα το όνομα του σε Constance Phaulkon (από το falcon που στα αγγλικά σημαίνει γεράκι), αναφέρει το Wikipedia.
Ο Γεράκης, εγκατέλειψε το 1669 το επάγγελμα του ναύτη και άρχισε να εργάζεται σαν υπάλληλος της περιβόητης αγγλικής εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, στις αποθήκες του Μπάνταμ της Ινδονησίας.
Αποτέλεσμα ήταν, ο Έλληνας τυχοδιώκτης να ταξιδέψει σε πολλές χώρες της Ασίας και να αποκτήσει φιλικές σχέσεις με διάφορα υψηλόβαθμα στελέχη.
Σε κάποιο ταξίδι του στο Σιάμ, όπως ονομαζόταν τότε η Ταϊλάνδη, ο Γεράκης πιάστηκε αιχμάλωτος. Οι ικανότητές του έφτασαν στα αυτιά του πρωθυπουργού της χώρας και τον γοήτευσαν, με αποτέλεσμα να τον διορίσει υπεύθυνο Εμπορίου της χώρας, ενώ λόγω των αρκετών ξένων γλωσσών που μιλούσε γρήγορα διορίστηκε βασιλικός διερμηνέας.
Οι δοσοληψίες και οι σχέσεις του με την Γαλλία η οποία τότε επιθυμούσε διακαώς να επεκτείνει τις εμπορικές τις βλέψεις στην περιοχή, τον οδήγησαν στο να εγκαταλείψει την εταιρεία Ανατολικών Ινδιών το 1860 και το 1683 διορίζεται πρωθυπουργός του Σιάμ.
Το 1684 ξεκίνησαν οι συνομιλίες με την Γαλλία για εμπορική συνεργασία που τελικά επιτεύχθηκε το επόμενο έτος και οδήγησε σε πόλεμο το Σιάμ με την Αγγλική εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, ο οποίος έληξε με την αποβίβαση στο Σιάμ Γαλλικής στρατιωτικής δύναμης.
Ο Γεράκηςτιμήθηκε από τον Γάλλο βασιλιά με τον τίτλο του Ιππότη του τάγματος του Αγίου Μιχαήλ . Το 1682 παντρεύτηκε την Μαρία Γκυομάρ ντε Πίνια, μιγάδα γιαπωνεζο-πορτογαλικής καταγωγής. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο γιούς, τον João και τον Jorge.
Σύντομα ωστόσο, ο Γεράκης βρέθηκε στη δίνη των δολοπλοκιών μεταξύ των Γάλλων, των Ολλανδών και των Πορτογάλων, με τις δύο τελευταίες χώρες να καταγράφουν απώλειες στις εμπορικές συναλλαγές τους, λόγω της δράσης του Γεράκη.
Έτσι ξεκίνησε ένα περίεργο παιχνίδι αντιδράσεων από μερίδα των κατοίκων του Σιάμ, αν και σύμφωνα με πολλές ιστορικές πηγές η όλη κατάσταση ενδέχεται να ήταν «στημένη» από τους αντιπάλους του.
Για την τυχοδιωκτική φύση του Γεράκη, έγραψε και ο Γάλλος συγγραφέας Abbé de Choisy ο οποίος το 1685 ήταν απεσταλμένος της γαλλικής πρεσβείας στο Σιάμ:
«Ήταν ένας από εκείνους στον κόσμο που έχουν εξυπνάδα, γενναιοδωρία, μεγαλοπρέπεια, πολεμική αρετή, και ήταν γεμάτος από πολλές ιδέες, αλλά ίσως το μόνο που ήθελε ήταν να τα έχει καλά με τα γαλλικά στρατεύματα, ώστε να προσπαθήσουμε να γίνει βασιλιάς μετά το θάνατο του αφεντικού του, γεγονός το οποίο θεωρούσε επικείμενο.
Ήταν περήφανος, σκληρός, ανελέητος, και με υπέρμετρη φιλοδοξία. Υποστήριζε τη χριστιανική θρησκεία, διότι θα μπορούσε να τον υποστηρίξει και αυτή με την σειρά της. Εγώ ποτέ δεν θα τον εμπιστεύονται σε πράγματα στα οποία δεν θα συμμετείχε και ο ίδιος».
Το 1688 ο βασιλιάς Ναράι του Σιάμ αρρώστησε βαριά από άγνωστη ασθένεια δίνοντας την ευκαιρία στους αντιπάλους του να δράσουν. Λίγο αργότερα, ο Γεράκης προσκλήθηκε στην πρωτεύουσα του Σιάμ, Αγιουτάγια, σε συνάντηση με τον Φεράτσα του ηγέτη της αντιβασιλικής παράταξης.
Ο Φεράτσα αιχμαλώτισε τον Γεράκη και το Διάδοχο με την κατηγορία της προδοσίας, και τελικά τους δολοφόνησε. Στις 11 Ιουλίου πέθανε και ο Βασιλιάς Ναράι, έξαλλος με τα νέα που είχε μάθει αλλά ανήμπορος να αντιδράσει. Ο Φεράτσα αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς ηγούμενος ενός ξενοφοβικού καθεστώτος.
Το σπίτι του Γεράκη στο Λοπμπούρι υπάρχει ακόμα και σήμερα και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο, ωστόσο οι ιστορικοί ακόμη διχάζονται για το εάν ήταν ένας απλός καιροσκόπος και τυχοδιώκτης ο οποίος ήθελε να ανέλθει στην κορυφή της ηγεσίας του Σιάμ, ή εάν χρησιμοποιήθηκε ως «δόλωμα» των μεγάλων συμφερόντων που συγκρούονταν τότε στην ευρύτερη περιοχή.
Γκραβούρα του Κωνσταντή Γεράκη
