Ο Νικηταράς νικάει τους Τούρκους στα Δολιανά Κυνουρίας. Από τη μάχη αυτή ο γενναίος οπλαρχηγός θα μείνει στην Ιστορία ως «Τουρκοφάγος». Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, μετά τη μάχη δεν μπορούσαν να του ξεκολλήσουν το σπαθί από το χέρι!
Στην Μάχη των Δολιανών, κατά την οποίαν ο Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς), με 300 περίπου οπαδούς, έτρεψεν εις φυγήν τούς κατευθυνομένους εναντίον τού στρατοπέδου τών Βερβαίνων 6.000 Τούρκους, υπό τον Κεχαγιάμπεην και εφόνευσε πολλούς εξ αυτών, αποκληθείς έκτοτε Τουρκοφάγος. Ο Νικηταράς έφευγεν εκείνο το πρωί από τα Δολιανά, δυσηρεστημένος εναντίον τών κατοίκων, οι οποίοι είχον αρνηθή να τού δώσουν κρασί διά τούς στρατιώτας του. Όταν ενεφανίσθησαν οι τούρκοι, ο αδελφός του Νικόλαος τού είπε: —«Πάμε το δρόμο μας κι'ας μήν αφήσουν οι τούρκοι ρουθούνι απ'αυτούς (τούς Δολιανίτες )». — «Όχι», απήντησε ο Νικηταράς. «Εγώ πάω στ'Ανάπλι γιά Περσιάνους (τούρκους), κι'εδώ που τούς βρήκα, θά τούς αφήσω;». Καί ξαναγύρισεν εις τα Δολιανά. Κατά τήν διάρκειαν τής μάχης, οι τούρκοι ιππείς κατώρθωσαν να φθάσουν εις τούς ύπερθεν τού στρατοπέδου τών Βερβαίνων λόφους καί έστησαν εκεί μίαν σημαίαν. Δύο Μανιάται, από το σώμα τού Αντ. Μαυρομιχάλη, προσεφέρθησαν τότε να την καταρρίψουν. «Τί αμοιβήν θέλετε;» τούς ρώτησαν.— «Δυό δεκάρια φυσέκια καί τήν ευχή τού Δεσπότη» (Θεοδωρήτου Βρεσθένης ), απήντησαν. Εξεκίνησαν αμέσως έρποντες καί μετ'ολίγον ο τούρκος σημαιοφόρος έπιπτε νεκρός. Τήν θέσιν του επήρεν άλλος. Αλλά καί αυτός είχε τήν ιδίαν τύχην με τόν πρώτον καί μαζί του κατέπεσε καί η σημαία. Οι Έλληνες, που, πρός στιγμήν είχον κλονισθή, ώρμησαν τότε εναντίον τών Τούρκων καί τούς εξεδίωξαν, προξενήσαντες μεγάλας απωλείας εις αυτούς. Ο Νικηταράς, βλέποντας τους να φεύγουν τους φώναζε : « Σταθήτε Πέρσαι να πολεμήσωμε»