Όταν εκείνος τον διέταξε να μην λυπηθεί τίποτα που να του δίνει την δυνατότητα, αν το έχει στην διάθεσή του, να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του, ο Δημόκριτος, αφού σιώπησε για λίγη ώρα, είπε ότι ήταν σε θέση να εξασφαλίσει μόνος του όλα τα απαραίτητα για την εκτέλεση του έργου και ότι μόνο από ένα πράγμα είχε ανάγκη, το οποίο ο ίδιος δεν είχε τρόπο για να το αποκτήσει, όμως δεν θα ήταν ίσως δύσκολο για τον Δαρείο, τον βασιλιά όλης της Ασίας, να το βρει.
Όταν εκείνος τον ρώτησε τι ήταν αυτό το τόσο σπουδαίο πράγμα που μόνο ο βασιλιάς μπορεί να ανακαλύψει, ο Δημόκριτος πήρε τον λόγο και είπε ότι αν ο Δαρείος έγραφε πάνω στο τάφο της γυναίκας του τα ονόματα τριών ανθρώπων που δεν είχαν ποτέ πένθος, τότε αυτή ευθύς θα ανασταινόταν υπακούοντας στη δύναμη της τελετής.
Ο Δαρείος για ώρα έμεινε αμήχανος και δεν μπορούσε να βρει κανέναν άνθρωπο που να μην του συνέβη να πάθει κάτι λυπηρό. Ο Δημόκριτος γέλασε, όπως το συνήθιζε, και είπε:
"Γιατί, λοιπόν, πιο παράλογε από όλους τους ανθρώπους, θρηνείς βίαια σαν να ήσουν ο μόνος που έπεσες σε τόσο μεγάλη συμφορά, την στιγμή που δεν μπόρεσες να βρεις ούτε έναν από όσους υπήρξαν ως τώρα, ο οποίος να μην είχε μερίδιο σε κάποια προσωπική δυστυχία";
ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΗ 201, 25