Από τις 16 έως τις 19 Οκτωβρίου 1813, η σύρραξη μεταξύ του στρατού του Ναπολέοντα και του Έκτου Συνασπισμού φτάνει στην κορύφωσή της, με τη μάχη να δίνεται στη γερμανική πόλη Λειψία. Η μάχη αποκλήθηκε από τους Γερμανούς ιστορικούς ως Μάχη των Εθνών, καθώς θεωρείται η μεγαλύτερη στην Ευρώπη πριν από τον Α'Παγκόσμιο Πόλεμο και σημαδεύτηκε από την ήττα του Ναπολέοντα από τους συμμαχικούς στρατούς της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, της Πρωσίας και της Σουηδίας.
Η ολέθρια εκστρατεία του 1812 στη Ρωσία, αποδεκάτισε και εξάντλησε τον ναπολεόντειο στρατό. Οι αντίπαλοί του βρήκαν μια εξαιρετική ευκαιρία να συσπειρωθούν εκ νέου εναντίον του. Από το καλοκαίρι ως το φθινόπωρο του 1813 συστήνεται από την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, τη Βρετανική Αυτοκρατορία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Πρωσία, τη Ρωσική Αυτοκρατορία, τη Σουηδία καθώς και μερικά γερμανικά κράτη ο Έκτος Συνασπισμός, με στόχο να πολεμήσει τον Ναπολέοντα.
Έχοντας αποτύχει να καταλάβει το Βερολίνο, ο Ναπολέων με τον στρατό του κινήθηκε δυτικά και διέσχισε τον Έλβα στα τέλη Σεπτεμβρίου. Μία ημέρα πριν την αποφασιστική μάχη, ο Ναπολέων τοποθέτησε το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού του γύρω από την Λειψία. Σκοπός του ήταν να προστατεύσει τις γραμμές ανεφοδιασμού του και να αντιμετωπίσει εκεί τους Συμμάχους. Την ίδια στιγμή, οι Σύμμαχοι, είχαν στη διάθεσή τους 200 χιλιάδες στρατιώτες, αφού η 1η Αυστριακή μονάδα του στρατηγού Κολλορέντο, η Ρωσική Στρατιά της Πολωνίας του στρατηγού Λεόντι Μπέννιγκσεν, καθώς και η Βόρεια Στρατιά του Μπερναντότ δεν είχαν καταφτάσει στο πεδίο της μάχης. Οι δυνάμεις των Συμμάχων επικεντρώνονταν στην Στρατιά της Βοημίας, η οποία συμπεριλάμβανε τον Αλέξανδρο Α'της Ρωσίας και τον βασιλιά της Πρωσίας, Φρίντριχ-Βίλγκελμ Γ'.
Το πρωί της 16ης Οκτωβρίου, οι Σύμμαχοι επιτίθενται από το βορρά και το νότο. Με συνολικά 190.000 άνδρες ο Ναπολέοντας και 330.000 οι Σύμμαχοι, οι δύο στρατοί βρίσκονται αντιμέτωποι. Η κατάσταση δυσκολεύει ιδιαίτερα για τον Ναπολέοντα όταν στις 18 Οκτωβρίου, οι Σύμμαχοι επιτέθηκαν απ'όλα τα σημεία του ορίζοντα. Την ίδια στιγμή, οι Σάξονες σύμμαχοί του αποχωρούν.
Στις 19 του μηνός και τελευταία ημέρα της μάχης, ο Ναπολέων άρχισε να υποχωρεί προς τα δυτικά, πάνω από τη μόνη διαθέσιμη γέφυρα του ποταμού Έλστερ. Ένα λάθος, ωστόσο, ανατίναξε τη γέφυρα, ενώ ήταν γεμάτη από Γάλλους στρατιώτες. Δύναμη 30.000 ανδρών παγιδεύτηκε στη Λειψία, την οποία αποτελούσαν η οπισθοφυλακή και οι τραυματίες Γάλλοι. Οι περισσότεροι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, ενώ αρκετοί πνίγηκαν, προσπαθώντας να περάσουν κολυμπώντας τον ποταμό. Μέχρι τις 13:00, η Λειψία είχε απελευθερωθεί από τους Γάλλους και ο Ναπολέων είχε ηττηθεί.
Υπολογίζεται ότι ο γαλλικός στρατός έχασε στη Λειψία 70-80.000 στρατιώτες, από αυτούς περίπου 40.000 νεκροί και τραυματίες, 15.000 αιχμάλωτοι, καθώς και 15.000 πιάστηκαν στα νοσοκομεία, και 5.000 Σάξονες, οι οποίοι αυτομόλησαν στους Συμμάχους. Εκτός από τις απώλειες στη μάχη, ο γαλλικός στρατός έχασε πολλούς στρατιώτες εξαιτίας της επιδημίας τύφου, επιστρέφοντας στη Γαλλία με μόλις 40 χιλιάδες στρατιώτες. Οι απώλειες των Συμμάχων ανέρχονταν στους 54.000 νεκρούς και τραυματίες, από αυτούς περίπου 23.000 Ρώσοι, 16.000 Πρώσοι, 15.000 Αυστριακοί και 180 Σουηδοί.
Με τη Μάχη της Λειψίας, ή αλλιώς Μάχη των Εθνών απελευθερώθηκαν όσα γερμανικά εδάφη τελούσαν ακόμη υπό γαλλική κυριαρχία. Στις 31 Μαρτίου 1814 οι σύμμαχοι μπήκαν στο Παρίσι. Στις 11 Απριλίου ο Ναπολέων παραιτήθηκε και εξορίστηκε στη νήσο Ελβα, όπου και έμεινε για 9 μήνες και 21 μέρες μέχρι την δραπέτευση του την 26 Φεβρουαρίου, 1815.
Περισσότερα ιστορικά αφιερώματα εδώ.