Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι οι ήπειροι της Γης δεν είναι σταθεροί σχηματισμοί.
Ακολουθούν αντίθετα τον λεγόμενο Κύκλο του Ουίλσον, κατά τον οποίο οι μάζες ξηράς αρχικά απομακρύνονται η μία από την άλλη και στη συνέχεια επανενώνονται και σχηματίζουν υπερηπείρους όπως η Παγγαία.
Και αυτός ο σχηματισμός και η μετέπειτα διάλυση των υπερηπείρων έχουν συμβεί τουλάχιστον τρεις φορές τα τελευταία τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.
Όταν οι ήπειροι απομακρύνονται η μία από την άλλη, σχηματίζονται ανάμεσά τους οι λεγόμενες μεσοωκεάνιες ράχες, βαθιές ρωγμές από τις οποίες αναβλύζει μάγμα το οποίο κλείνει έτσι το κενό.
Αντίθετα, στην περίπτωση που οι ήπειροι πλησιάζουν η μία την άλλη, σχηματίζεται ανάμεσά τους μια ζώνη υποβύθισης -μια ζώνη στην οποία η τεκτονική πλάκα της μίας ηπείρου βυθίζεται αργά κάτω από την πλάκα της δεύτερης.
Οι ήπειροι δεν είχαν πάντα τη μορφή που έχουν σήμερα στον πλανήτη μας.
Λόγω της κίνησης των τεκτονικών πλακών η αρχική περιοχή που προεξείχε των ωκεανών άλλαζε συνεχώς σχήμα.
Αρχικά υπήρχε μόνο μία υπερήπειρος με τελευταία γνωστή μορφή της την Παγγαία και σήμερα έχουμε καταλήξει στη γεωγραφία των χωρισμένων ηπείρων όπως δείχνει η κινούμενη εικόνα.
Ο σχηματισμός των σύγχρονων ηπείρων στη Γη από την Παγγαία.
Υπάρχουν μόνο δύο μέρη στον πλανήτη, όπου οι τεκτονικές πλάκες είναι ορατές επάνω από το επίπεδο της θάλασσας: Η κοιλάδα Rift στην Κένυα και στα νοτιοδυτικά της Ισλανδίας
Κοιλάδα Rift στην Κένυα
Φαράγγι Olduvai, στο Great Rift Valley της Τανζανίας.
Φαράγγι Olduvai, στο Great Rift Valley της Τανζανίας. Είναι μία από τις πιο σημαντικές περιοχές για τη μελέτη της ανθρώπινης εξέλιξης. Οι Ολντουβάι, επίσης γνωστή ως Oldupai. Εκεί βρίσκονταν η περιοχή μιας μεγάλης λίμνης 500.000 χρόνια πριν.
Το Φαράγγι Ολντουβάι της Τανζανίας θεωρείται η κοιτίδα της ανθρωπότητας, καθώς εκεί έχουν βρεθεί τα απομεινάρια μερικών από τα αρχαιότερα ανθρωποειδή!
Σίλφρα: Η ρωγμή που χωρίζει την Αμερική με την Ευρώπη
Η συγκεκριμένη περιοχή είναι γεμάτη κοιλάδες, ηφαίστεια, ρήγματα και θερμές πηγές, τα οποία προκαλούνται από την απομάκρυνση των τεκτονικών πλακών κατά 2 εκατοστά (0,8 ίντσες) κάθε χρόνο.
Η Σίλφρα στην Ισλανδία αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλής καταδυτικούς προορισμούς. Ο λόγος;
Οι δύτες έχουν τη μοναδική ευκαιρία να κολυμπήσουν ανάμεσα σε ένα μικρό άνοιγμα που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο τεκτονικές πλάκες και ουσιαστικά ανάμεσα σε δύο… ηπείρους: Τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια τεράστια ρωγμή -η οποία διευρύνεται κατά δύο εκατοστά περίπου κάθε χρόνο- στην επιφάνεια της γης, όπου οι ηπειρωτικές πλάκες συναντώνται.
Στα βαθιά νερά του Ατλαντικού Ωκεανού αυτή η ρωγμή είναι εντελώς αόρατη, αλλά στη Σίλφρα το νερό είναι τόσο καθαρό από την τήξη των παγετώνων της Ισλανδίας που γίνεται πλήρως ορατή.
Το χάσμα ανάμεσα στις δύο ηπειρωτικές πλάκες οδηγεί σε μια σπηλιά 600 μέτρων, ενώ το νερό έχει θερμοκρασία -4 ° C καθώς προέρχεται από το λιώσιμο των παγετώνων.
Περισσότερα θέματα με φωτογραφίες εδώ.