«Σε τρώει η μύτη σου, ξύλο θα φας»
Έκφραση παροιμιακή, η οποία ξεκινάει λόγω πρόληψης και δεισιδαιμονίας από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας.
Πίστευαν πως ο «κνησμός», η φαγούρα δηλαδή του σώματος, ήταν προειδοποίηση των θεών. Πίστευαν πως όταν ένας άνθρωπος αισθανόταν φαγούρα στα πόδια του, θα έφευγε σε ταξίδι. Όταν πάλι τον έτρωγε η αριστερή του παλάμη, θα έπαιρνε δώρα («Με τρώει το χέρι μου θα πάρω λεφτά», συνηθίζουμε να λέμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο).
Οι αρχαίοι όμως, θεωρούσαν γρουσουζιά, όταν αισθανόταν φαγούρα στην πλάτη, στο λαιμό, στα αφτιά και στη μύτη. Κάποτε ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγις, ενώ έκανε πολεμικό συμβούλιο με τους αρχηγούς του, είδε ξαφνικά κάποιον από αυτούς να ξύνει αφηρημένος το αφτί του. Αμέσως σηκώθηκε πάνω και διάλυσε το συμβούλιο. Οι Σπαρτιάτες πίστευαν ακόμη ότι τα παιδιά που αισθάνονταν φαγούρα στη μύτη τους, θα γινόντουσαν κακοί πολεμιστές. Έτσι, όταν έβλεπαν κανένα παιδί να ξύνει τη μύτη του, το τιμωρούσαν ώστε να μην την ξύσει άλλη φορά. Από την πρόληψη αυτή βγήκε η φράση που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα «η μύτη σου σε τρώει, ξύλο θα φας».
Δείτε από πού βγήκαν περισσότερες γνωστές φράσεις εδώ.