Πραγματικά σπάνια ενθουσιάζομαι με ένα νέο τραγούδι, αλλά σήμερα στο άκουσμα του νέου τραγουδιού του Παντελή Παντελίδη "Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε"κάτι μέσα μου με συντάραξε.
Ξύπνησαν μέσα μου όλες αυτές οι αναμνήσεις που είχα καταχωνιάσει μέσα στα βάθη της συνείδησής μου, με τη μάνα μου να εκτοξεύει εντολές κατά ρυπάς: "πάρε ζακέτα", "να φας όλο το φαγητό", "μην πατάς εκεί έχω σφουγγαρίσει"και το μαγικό "σκούπισε τα πόδια σου"που πραγματικά με συγκλόνισε.
Όχι μπράβο! Μπράβο και πάλι μπράβο! Μάλιστα είμαι τόσο ενθουσιασμένος που σου κάνω επίσημη πρόταση Παντελή. Τι λες να βγάλουμε ένα cd δέκα τραγουδιών με τίτλο "Ο δεκάλογος της Ελληνίδας μάνας"; Το πρώτο τραγούδι το 'χουμε. Μόλις το κυκλοφόρησες! Τ'άλλα εννιά ασ'τα πάνω μου.
Σκέφτομαι τα: "Γιατί δεν σηκώνεις το τηλέφωνο;", "Πού έχεις μπλέξει παιδί μου;", "Πάρε ζακέτα έχει κρύο", "Πάρε τηλέφωνο τη θεία σου να πεις χρόνια πολλά", "Το φαΐ είναι έτοιμο", "Όταν κάνεις κι εσύ παιδιά θα με καταλάβεις", "Μη βγεις έξω λουσμένος", "Να προσέχεις μη σου ρίξουν τίποτα στο ποτό", "Δεν μπορώ να καταλάβω πού έχει μοιάσει αυτό το παιδί"και "Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις".
Θα βάλω εγώ τους στίχους κι εσύ μουσική και φωνή. Να, πάρε κι ένα δείγμα της δουλειάς:
Ζητάς να βγεις
κι αν έχει πάει η ώρα τρεις
σου λέω πάλι, είμαι ακριβής
παρ'τη ζακέτα σου και φεύγα.
Άδειο είναι το σπίτι κι είναι ευκαιρία αυτό
τις δουλειές όλες θα κάνω, λέω θα τα καταφέρω
κι εκεί που νομίζω ότι τέλειωσα ο τρελός
και πάλι γύρισες, πόρτα δε χτύπησες και μέσα τρύπησες.
Πώς πας να μπεις,
ανεπρόκοπε έχω σφουγγαρίσει τώρα.
Πώς πας να μπεις,
άσε που έξω έχει πιάσει κιόλας μπόρα.
Πώς πας να μπεις,
νομίζω έγινα σαφής, είμαι και πάλι ακριβής
σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε
και πέρασες.
Πώς μου το 'κανες αυτό,
πες μου σε παρακαλώ
πάνω που 'χα αρχίσει τις δουλειές να τελειώνω.
Πώς μου το 'κανες αυτό,
πες μου σε παρακαλώ
πάνω που 'λεγα κι εγώ πως τώρα χαλαρώνω.
Και πάλι γύρισες,
πόρτα δε χτύπησες
και μέσα τρύπησες,
πεινάω!
Σφουγγάρισα το σπίτι και πάω να κοιμηθώ
όλα είναι μαζεμένα κι όλα τακτοποιημένα
κι εκεί που νομίζω ότι τέλειωσα ο τρελός
και πάλι γύρισες, πόρτα δε χτύπησες και μέσα τρύπησες.
Πώς πας να μπεις,
ανεπρόκοπε έχω σφουγγαρίσει τώρα.
Πώς πας να μπεις,
άσε που έξω έχει πιάσει κιόλας μπόρα.
Πώς πας να μπεις,
νομίζω έγινα σαφής, είμαι και πάλι ακριβής
σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε
και πέρασες.
Πώς μου το 'κανες αυτό,
πες μου σε παρακαλώ
πάνω που 'χα αρχίσει τις δουλειές να τελειώνω.
Πώς μου το 'κανες αυτό,
πες μου σε παρακαλώ
πάνω που 'λεγα κι εγώ πως τώρα χαλαρώνω.
Και πάλι γύρισες,
πόρτα δε χτύπησες
και μέσα τρύπησες,
πεινάω!
Α ρε Παντελή, είσαι έμπνευση...
Για το e-didaskalia.blogspot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης