Κατ'αρχάς οι σημασίες του ρήματος είναι οι εξής:
πιέζω κάτι με δύναμη ή το συστρέφω με σκοπό να βγει το υγρό ή ο χυμός που περιέχει (μεταφορικά) πιέζω κάποιον υπερβολικά ή τον απομυζώ οικονομικά (αμετάβατο) στεγνώνω, στερεύω
Ας δούμε τώρα πώς ετυμολογείται:
Η λέξη "στείβω"προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "στείβω" που σημαίνει «πατώ, συμπιέζω». Από το "στείβω"παράγονται λέξεις όπως "στειμμένη", "στείψιμο", "λεμονοστείφτης", κτλ.
στείβω < αρχαία ελληνική στείβω
Η λέξη "στίβω"προέρχεται από το ίδιο αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -ι- προκύπτει από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος. Από το "στίβω"παράγονται λέξεις όπως "στίβος", "στιβαρός"κτλ.
στίβω < αρχαία ελληνική στείβω · η γραφή με -ι- προέκυψε από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος
Η λέξη "στύβω"προέρχεται κι αυτή από το αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -υ- προκύπτει ύστερα από παρετυμολογία από το αρχαίο ελληνικό στύφω (σουφρώνω τα χείλια, επειδή δοκίμασα κάτι στυφό).
στύβω < αρχαία ελληνική στείβω (η γραφή με -υ- προέκυψε από παρετυμολογία: < αρχαία ελληνική στύφω)
Συνεπώς η πιο ορθή γραφή είναι "στείβω"με -ει- μιας και η λέξη υπάρχει στα αρχαία ελληνικά έτσι ακριβώς, τόσο όσον αφορά την ορθογραφία της, αλλά και τη σημασία της.
Για το e-didaskalia.blosgpot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Πτυχιούχος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής - Ψυχολογίας Αθηνών
![]()
- Στείψε ένα πορτοκάλι και πιες το χυμό του.
- Στείβε τα ρούχα πριν τα απλώσεις.
- συνώνυμα: απομυζώ, ξεζουμίζω
Ας δούμε τώρα πώς ετυμολογείται:
Η λέξη "στείβω"προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό "στείβω" που σημαίνει «πατώ, συμπιέζω». Από το "στείβω"παράγονται λέξεις όπως "στειμμένη", "στείψιμο", "λεμονοστείφτης", κτλ.
στείβω < αρχαία ελληνική στείβω
Η λέξη "στίβω"προέρχεται από το ίδιο αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -ι- προκύπτει από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος. Από το "στίβω"παράγονται λέξεις όπως "στίβος", "στιβαρός"κτλ.
στίβω < αρχαία ελληνική στείβω · η γραφή με -ι- προέκυψε από τη μηδενισμένη βαθμίδα του αρχαιοελληνικού ρήματος
Η λέξη "στύβω"προέρχεται κι αυτή από το αρχαίο ελληνικό "στείβω", αλλά η γραφή με -υ- προκύπτει ύστερα από παρετυμολογία από το αρχαίο ελληνικό στύφω (σουφρώνω τα χείλια, επειδή δοκίμασα κάτι στυφό).
στύβω < αρχαία ελληνική στείβω (η γραφή με -υ- προέκυψε από παρετυμολογία: < αρχαία ελληνική στύφω)
Συνεπώς η πιο ορθή γραφή είναι "στείβω"με -ει- μιας και η λέξη υπάρχει στα αρχαία ελληνικά έτσι ακριβώς, τόσο όσον αφορά την ορθογραφία της, αλλά και τη σημασία της.
Για το e-didaskalia.blosgpot.gr
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Πτυχιούχος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής - Ψυχολογίας Αθηνών
