Ο επιθεωρητής Κρίτων Κουνελάκης μπήκε σε ένα γραφείο με τη χρυσή ταμπέλα στην πόρτα, που έγραφε με κατηγορηματικά και σκαλιστά γράμματα: «ΒΙΚΤΩΡ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΕΛΗΣ- ΑΦΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ». Ο λόγος που βρέθηκε σε αυτό το γραφείο δεν ήταν η τακτοποίηση κάποιας προσωπικής του υπόθεσης, αλλά η υπόθεση ενός φόνου.
Στις 20:00 το ίδιο βράδυ, ο ένας εκ των δύο αδελφών, ο Βίκτωρ Μαρέλης, βρέθηκε μαχαιρωμένος στην κυπαρισσί, επιβλητική πολυθρόνα του. Το όνομα του ήταν γνωστό στους κύκλους των βορείων προαστίων και η υπογραφή του κληροδοτείται εδώ και τρεις γενιές.
Στα πρακτικά της έρευνας σημειώθηκε πως βίαιο μαχαίρωμα από δεξιά κατεύθυνση απευθείας στην περιοχή της καρδιάς, προκάλεσε τον ακαριαίο θάνατο του θύματος, στο πουκάμισο του οποίου βρέθηκε ένα ίχνος από κόκκινο κραγιόν. Επίσης, σημειώνεται πως πίσω από την πολυθρόνα του έλαμπε ένα διαμάντι. Ήταν ένα διαμαντένιο σκουλαρίκι, που βρέθηκε ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος. Ο επιθεωρητής πήρε στα χέρια του το κόσμημα και το περιεργαζόταν. «Φαίνεται πως λίγο πριν το φόνο, είχαμε μια ερωτική σκηνή εδώ… που κατά πάσα πιθανότητα ήταν και το σχέδιο του δράστη» μονολόγησε ο Κουνελάκης, στρέφοντας το διαμάντι στο φως, που το διαπέρασε και αναδύθηκε σε δέσμες χρωμάτων.
Στο γραφείο του Μαρέλη, εργάζονταν επίσης, ο αδερφός του Ιωάννης Μαρέλης, γνωστός μπον βιβέρ, που όταν λέει «Νίκαια», εννοεί μόνο αυτή της Γαλλίας. Η γραμματέας τους, μια όμορφη καστανή κοπέλα και μία ασκούμενη δικηγόρος με πολύ συντηρητική εμφάνιση, σα διευθύντρια σε σχολείο θηλέων της βικτωριανής εποχής.
Το βράδυ του φόνου, ο Βίκτωρ Μαρέλης είχε προγραμματισμένη έξοδο με τη σύζυγό του στο Μέγαρο Μουσικής. Θα περνούσε να την πάρει από το σπίτι τους, στην Κηφισιά στις 21:00, όπως είχαν συμφωνήσει. Όταν πέρασε η ώρα και ο Μαρέλης δεν εμφανιζόταν, ούτε απαντούσε στο τηλέφωνο, η γυναίκα του κάλεσε την αστυνομία.
«Είχε πολλούς εχθρούς ο αδερφός σας;» ρώτησε ο επιθεωρητής τον αδερφό του.
«Αν σκεφτούμε πως το πρώτο μισό της καριέρας του ήταν δεινός δικηγόρος, ναι, είχε πολλούς εχθρούς»
«Πού ήσασταν σήμερα στις 21:00; »
«Στο εστιατόριο «κόκκινη παπαρούνα». Μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι. Εδικά, όλες»
Γραμματέας: «Ήμουν στο αυτοκίνητο, είχα κολλήσει στην Κηφισίας, μένω στο Μπραχάμ, οπότε καταλαβαίνετε, αλλά η δουλειά αυτή ήταν τεράστια ευκαιρία, έχω μεγάλη ανάγκη από χρήματα αυτή την περίοδο.»
Ασκούμενη: «Εγώ εκείνη την ώρα περπατούσα για το σπίτι;»
Επιθεωρητής: «Μιλήσατε στο δρόμο με κάποιον;»
Ασκούμενη: «Όχι, συγγνώμη, αλλά δε συνηθίζω να πιάνω κουβέντα στο δρόμο»
«Κρίμα για σας, θα είχατε ένα καλό άλλοθι.»
Η σύζυγος: «Εγώ ήμουν σπίτι και περίμενα το Βίκτωρα να έρθει να πάμε στη βραδιά Σοπέν στο Μέγαρο.»
Επιθεωρητής: «Είχατε ποτέ υποψίες ότι ο άντρας σας μπορεί να διατηρεί…
η σύζυγος του, τον διέκοψε: «Όχι, δεν είχα υποψίες, ήμουν σίγουρη»»
Επιθεωρητής: «Επισκέφτηκε σήμερα το γραφείο του κάποια γυναίκα;»
Ασκούμενη: «Όχι, σήμερα δεν ήρθε καμία. »
Επιθεωρητής: «Φοράτε κόκκινο κραγιόν, δεσποινίς; »
Ασκούμενη: «Όχι βέβαια, για ποια με περάσατε, γι’αυτήν την ελαφρόμυαλη τη γραμματέα; Αυτή φοράει συνέχεια κόκκινο κραγιόν. »
Και μία τελευταία ερώτηση: «Έχετε ξαναδεί ποτέ αυτό το σκουλαρίκι; » και ο επιθεωρητής πρόβαλε το διαμαντένιο κόσμημα, που άστραφτε διακριτικά πάνω στην παλάμη του.
Η ασκούμενη: «Όχι, δε μου προκαλούν καμία αίσθηση τα κοσμήματα.»
Η γραμματέας: «Τα έχω δει ναι…σε βιτρίνες.»
Ο σύζυγος: «Έχω παρόμοια, αλλά με μεγαλύτερο μπριγιάν!»
Ο αδερφός: «Τι να σας πω, τα σκουλαρίκια είναι το τελευταίο πράγμα που παρατηρώ στις γυναίκες, για να είμαι ειλικρινής »
Το πρωί ο Κρίτων Κουνελάκης πηγαινοερχόταν πάνω κάτω στο γραφείο του, προσπαθώντας να καταφέρει δύο πράγματα, να αξιολογήσει τις καταθέσεις των τεσσάρων και παράλληλα να μην ανάψει τσιγάρο, ενώ ο βοηθός του στο γραφείο, του έλεγε ταυτόχρονα μια αστεία ιστορία που του συνέβη χθες το βράδυ. «Άκου τύχη, είναι ένας ζητιάνος, τον βλέπω χρόνια σε ένα στενάκι που περνάω κάθε μέρα, πάω να του δώσω ψιλά και μου λέει: «κράτα το, μόλις μου πέταξαν ένα αληθινό διαμάντι», και μάζευε τα πράγματα του να φύγει. Δες τι γίνεται και μετά λέμε έχουμε κρίση»
Οι τελευταίες του λέξεις ακούστηκαν σαν διαπεραστικός κεραυνός. Αυτό είναι! Είχε βρεθεί το δεύτερο διαμάντι! Άρα, και ο δολοφόνος…
Απάντηση:
