O σκοπός πάντοτε ήταν ο ίδιος, να γεννηθεί γερό και υγιές το μωρό και η μητέρα να είναι καλά, όμως θα εκπλαγείτε από το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα την αρχή του προηγούμενου αιώνα στη διαδικασία του τοκετού.
Δεκαετία του 1900
Οι γυναίκες εκείνη την περίοδο γεννούσαν κυρίως στο σπίτι, καθώς τα νοσοκομεία δεν ήταν ευρέως διαθέσιμα ακόμα και η σύγχρονη ιατρική ήταν ακόμα σε αρχικά στάδια. Οι μαίες χρησιμοποιούνταν ακόμα, αλλά ολοένα και περισσότερο τις αντικαθιστούσαν οι γιατροί, ειδικά στις πλούσιες οικογένειες. Η αναισθησία υπήρχε, αλλά δεν χρησιμοποιούνταν ευρέως για τις γέννες. Τότε ήταν ο καιρός που γίνονταν οι πιο φυσιολογικές γέννες.
Δεκαετία του 1910
Το πρώτο μαιευτικό νοσοκομείο ιδρύθηκε το 1914. Την ίδια χρονιά αναπτύχθηκε μια μέθοδος αναισθησίας, όπου στη μητέρα έδιναν μια μείξη μορφίνης και σκοπολαμίνης, έτσι ώστε να κοιμηθεί σε ολόκληρη τη διαδικασία της γέννας. Το μόνο πρόβλημα ήταν τόσο το μωρό όσο και η μητέρα ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν.
Δεκαετία του 1920
Σε αυτή τη δεκαετία, οι γιατροί πίστευαν ότι η γέννα είναι μια «παθολογική διαδικασία», έδιναν αιθέρα στις έγκυες, έκαναν περινεοτομή, έβγαζαν το έμβρυο με ιατρικές λαβίδες, έβγαζαν τον πλακούντα και έραβαν την τομή.
Δεκαετία του 1930
Την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, το 75% των γεννών γίνονταν στα νοσοκομεία, από εξειδικευμένο γυναικολόγο. Υπήρχε μεγάλη θνησιμότητα των νεογέννητων, καθώς γίνονταν πολλές μη απαραίτητες παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια της γέννας. Η αναισθησία ήταν τόσο δυνατή που οι γυναίκες παραπονιόντουσαν ότι δεν είχαν καμία ανάμνηση της γέννας.
Δεκαετία του 1940
Με το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξαν πολλές γέννες και χάρη στον Δρ. Grantly Dick-Read που εξήρε τα οφέλη της φυσιολογικής γέννας, έγιναν λιγότερες παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του τοκετού.
Δεκαετία του 1950
Το 90% των γυναικών γεννούσαν σε νοσοκομεία, αλλά καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες αντιδρούσαν κατά της πλήρους αναισθησίας και τις σοκαριστικές φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν για τις συνθήκες που τις κρατούσαν, η πλήρη αναισθησία με σκοπολαμίνη και μορφίνη άρχισε να μειώνεται αισθητά.
Δεκαετία του 1960
Το 99% των γυναικών γεννούσαν στα νοσοκομεία, εφευρέθηκαν συστήματα παρακολούθησης των εμβρύων, που έδειχναν τον ρυθμό της καρδιάς κατά τη διάρκεια του τοκετού και η θνησιμότητα εγκύων και νεογέννητων μειώθηκε αισθητά. Οι γυναίκες τότε είχαν την επιλογή να πάρουν αντισυλληπτικά χάπια.
Δεκαετία του 1970
Οι γυναίκες είχαν περισσότερες επιλογές για ανακούφιση του πόνου. Η παλιά μέθοδος αναισθησίας δεν ήταν πλέον σε χρήση και αντικαταστάθηκε με πιο φυσικές τεχνικές τοκετού, όπως χαλάρωση, αναπνοές, υπνωτισμός, γέννα σε νερό και η διάσημη μέθοδος Λαμάζ.
Δεκαετία του 1980
Οι γυναίκες αυτή την περίοδο είχαν περισσότερες επιλογές, καθώς διάλεγαν τη κλινική που θα γεννήσουν ή μπορούσαν να έχουν μαία που θα τις βοηθούσε να γεννήσουν στο σπίτι. Οι περισσότερες γυναίκες προτιμούσαν να γεννήσουν με επισκληρίδιο.
Δεκαετία του 1990
Δινόταν μεγάλη προσοχή στην καλή υγεία της μητέρας και ξεκίνησε η χρήση της αμνιοκέντησης για να γίνονται προγεννητικοί έλεγχοι πριν τη γέννα.
Δεκαετία του 2000
Το 30% των γυναικών προτιμούν να γεννήσουν με καισαρική τομή και για πρώτη φορά υπήρξε αύξηση στους θανάτους των μητέρων.
Δεκαετία του 2010
Οι γυναίκες προτιμούν να μη γεννήσουν με χρήση αναισθησίας, αλλά είναι πιο πιθανό να κάνουν χρήση επισκληρίδιου. Σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές, είναι κατά δύο χρόνια μεγαλύτερες και πολλές είναι ανύπαντρες μητέρες.
