Από την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο - Παιδοψυχολόγο - Συγγραφέα
Το σχολικό άγχος είναι μια ιδιαίτερα συχνή μορφή άγχους και σχετίζεται με την προσαρμογή του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον και στην προσπάθειά του να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του. Ο ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι έχει μειωθεί ή και ελαχιστοποιηθεί λόγω των αυξημένων υποχρεώσεών του σε διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες – μουσική, αθλήματα, ξένες γλώσσες κ.ά. Tο παιδί μπορεί ν’ ανησυχεί για το αν θα έχει καλή απόδοση στο σχολείο και προβληματίζεται για τη μελέτη στο σπίτι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, από το άγχος του σπαταλά όλο το απόγευμα μπροστά στα βιβλία χωρίς να καταφέρνει να ολοκληρώσει τη μελέτη του. Παρατηρούμε πολλές φορές ότι, ενώ το παιδί ξέρει το μάθημά του, εξαιτίας του άγχους που βιώνει «δεν σηκώνει το χέρι του» ή, αν του απευθύνει ερώτηση ο δάσκαλος, τα χάνει αδυνατώντας να απαντήσει.
Άλλες φορές, μάλιστα, το παιδί γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές του και δυσκολεύεται να αποκτήσει φίλους. Tο άγχος στην περίπτωση αυτή είναι εξαιρετικά δυσάρεστο για το παιδί, γιατί του διαταράσσει την ισορροπία, με αποτέλεσμα να παρεμπο-δίζεται η επίδοσή του στο σχολείο. Eπίσης, μαθαίνει να υποτιμά τον εαυτό του και τις δυνατότητές του σε σχέση με τους άλλους.
Άλλες φορές, μάλιστα, το παιδί γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές του και δυσκολεύεται να αποκτήσει φίλους. Tο άγχος στην περίπτωση αυτή είναι εξαιρετικά δυσάρεστο για το παιδί, γιατί του διαταράσσει την ισορροπία, με αποτέλεσμα να παρεμπο-δίζεται η επίδοσή του στο σχολείο. Eπίσης, μαθαίνει να υποτιμά τον εαυτό του και τις δυνατότητές του σε σχέση με τους άλλους.
Τι μπορείτε να κάνετε…
• Nα ενισχύετε την αυτοεκτίμηση του παιδιού, αλλά και την ανάγκη να προσπαθεί, στοιχεία, βέβαια, που οικοδομούνται από νωρίς και όχι μόνο κατά τη σχολική ηλικία.
• Να ενδιαφέρεστε για την κοινωνική του παρουσία στο χώρο του σχολείου
• Να το ρωτάτε όχι μόνο για τα μαθήματά του αλλά και αν έπαιξε, ποιοι είναι οι φίλοι του, αν πέρασε καλά.
• Να το ενθαρρύνετε να αποκτήσει φίλους και να συναντιέστε και εκτός σχολείου
• Επιδιώξτε να έχει κάποια αθλητική δραστηριότητα
• Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί
• Να αποδέχεστε τα λάθη του και συχνά να αστειεύεστε μ’ αυτά, αναφέροντας και διάφορα δικά σας.
• Περιορίστε το άγχος σας γιατί το παιδί αναπαράγει τη συμπεριφορά σας
• Αν το άγχος είναι έντονο, καλύτερα να συμβουλευθείτε ειδικό.