Παναθηναϊκό Στάδιο, Μεσολυμπιάδα, 1906
Βραχύβια αθλητική διοργάνωση, επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων, που διεξήχθη τον Απρίλιο του 1906 στην Αθήνα, ενδιαμέσως των Ολυμπιακών Αγώνων του Αγίου Λουδοβίκου (1904) και του Λονδίνου (1908), εξ ου και Μεσολυμπιάδα. Ο επίσημος τίτλος της ήταν Β'Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες.
Η διοργάνωση αυτή προέκυψε ως μια συμβιβαστική λύση μεταξύ της Ελλάδας που ζητούσε τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και του βαρώνου Ντε Κουμπερτέν και κατ'επέκταση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής που προέκρινε τη διεθνοποίηση των Αγώνων. Η λύση που δόθηκε ήταν να διεξάγεται κάθε δύο χρόνια μια Μεσολυμπιάδα στην Αθήνα και κάθε τέσσερα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια διαφορετική χώρα του κόσμου.
Το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος για τη χώρα μας και οι κατοπινές διεθνείς εξελίξεις αποτέλεσαν τροχοπέδη στη μακροημέρευση του θεσμού. Μόνο μία Μεσολυμπιάδα έγινε από τις 9 έως τις 19 Απριλίου του 1906 στην Αθήνα. Όμως, η ελληνική πρωτεύουσα αποτέλεσε το ιδανικό μέρος για να ανακτηθεί το χαμένο ολυμπιακό πνεύμα που είχε κακοποιηθεί στους δύο προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων (1900) και του Αγίου Λουδοβίκου (1904), με την άκρατη εμπορευματοποίηση και τη μεγάλη διάρκειά τους.
Το οργανωτικό μέρος των αγώνων ανέλαβε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή με πρόεδρο τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο και δεκαμελή επιτροπή από επιφανείς Αθηναίους, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν βοηθήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Σε σύντομο χρονικό διάστημα τυπώθηκαν οι κανονισμοί, μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και μοιράστηκαν στις αποστολές. Ακόμα και τουριστικός οδηγός της Αθήνας εκδόθηκε, ενώ πλην των ξενοδοχείων ως καταλύματα χρησιμοποιήθηκαν και δωμάτια σε σπίτια Αθηναίων. Ως ολυμπιακό χωριό για τη διαμονή όλων των αθλητών χρησιμοποιήθηκε το Ζάππειο.
Αποφασίστηκε η διοργάνωση να είναι «σφιχτή» και να διαρκέσει 11 μέρες, σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, που ήταν πολύμηνοι. Διεξήχθησαν στις εγκαταστάσεις που υπήρχαν από το 1896: στο Παναθηναϊκό Στάδιο, που ανακαινίσθηκε για την περίσταση (ολοκληρώθηκε η αναμάρμαρωσή του και ανεγέρθηκαν Προπύλαια), στο Σκοπευτήριο της Καλλιθέας και στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου (νυν Γήπεδο Καραϊσκάκη), ενώ οι αγώνες του τένις έγιναν στον Όμιλο Αντισφαίρισης. Για την οικονομική ενίσχυση των Αγώνων το ελληνικό κράτος εξέδωσε ειδική σειρά γραμματοσήμων, που απέφεραν το σημαντικό για την εποχή ποσό των 400.000 δραχμών.
H Αθήνα που υποδέχτηκε τους αγώνες το 1906 είχε αλλάξει αρκετά σε σχέση με την πόλη του 1896. Είχε γύρω στους 150.000 κατοίκους, οι κεντρικοί δρόμοι της είχαν ασφαλτοστρωθεί, η πόλη φωτιζόταν με τη χρήση του ηλεκτρισμού, ενώ και ο σιδηρόδρομος Αθήνας - Πειραιά και τα τραμ είχαν γίνει ηλεκτροκίνητα. Ειδικά για τους αγώνες, η Αθήνα και ο Πειραιάς διακοσμήθηκαν με λουλούδια, πολύχρωμους λαμπτήρες, σημαίες, θυρεούς όλων των εθνών και επιγραφές σε όλες τις γλώσσες. Με την έλευση των αθλητών και των επισκεπτών, η πρωτεύουσα της Ελλάδας μεταμορφώθηκε -σύμφωνα με τις διηγήσεις της εποχής- σε «νέα Βαβυλώνα», σε μια «μικρά υφήλιο». Υπολογίζεται ότι 20.000 φίλαθλοι έφθασαν στην Αθήνα απ'όλο τον κόσμο για να παρακολουθήσουν τους αγώνες.
Η τελετή έναρξης δόθηκε την Κυριακή 9 Απριλίου 1906 στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ χιλιάδες Αθηναίοι κατέκλυσαν τους γύρω δρόμους και το λόφο του Αρδηττού. Πολλοί ήταν οι ξένοι επίσημοι, ανάμεσά τους και το βασιλικό ζεύγος της Μεγάλης Βρετανίας. Ο βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α'κήρυξε την έναρξη των Αγώνων, για να ακολουθήσουν γυμναστικές επιδείξεις. Από την επομένη άρχισε το επίσημο πρόγραμμα της Μεσολυμπιάδας.
Στους αγώνες δήλωσαν συμμετοχή 19 χώρες (Γαλλία, ΗΠΑ, Ελλάδα, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Νορβηγία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία, Ουγγαρία, Βέλγιο, Φιλανδία, Καναδάς, Ολλανδία, Οθωμανική Αυτοκρατορία, Αυστραλία, Βοημία) και μια μικτή ομάδα από Βέλγους και Έλληνες, με 883 αθλητές και 20 αθλήτριες, που διαγωνίσθηκαν σε 12 αθλήματα (Στίβος, Ποδηλασία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Ποδόσφαιρο, Γυμναστική, Κωπηλασία, Σκοποβολή, Τένις, Διελκυστίνδα, Άρση Βαρών και Πάλη).
Κορυφαίος αθλητής της Μεσολυμπιάδας αναδείχθηκε ο ελβετός σκοπευτής Λουί Ρισαρντέ με 6 μετάλλια (3 χρυσά και 3 αργυρά). Από ελληνικής πλευράς, ο ρίπτης Νικόλαος Γεωργαντάς κατέκτησε τρία μετάλλια (1 χρυσό και 2 αργυρά), αλλά ένας αρσιβαρίστας έκλεψε την παράσταση. Ήταν ο πατρινός Δημήτρης Τόφαλος, που μετά από σκληρή διήμερη μάχη με τον αυστριακό Στάινμπαχ, νίκησε στο αγώνισμα της άρσης βαρών με τα δύο χέρια κι έγινε ο νέος εθνικός ήρωας, μετά τον Σπύρο Λούη το 1896. Στον μαραθώνιο η απογοήτευση ήταν μεγάλη, καθώς οι έλληνες αθλητές καταποντίστηκαν και νικητής αναδείχθηκε ο καναδός Γουίλιαμ Σέρινγκ, που έζησε δύο μήνες στην Αθήνα για να εγκλιματιστεί.
Την Τετάρτη 19 Απριλίου έπεσε η αυλαία των αγώνων, με την απονομή των μεταλλίων και την τελετή λήξης, στην οποία πήραν μέρος 6.000 μαθητές. Στον πίνακα των μεταλλίων πρώτευσε η Γαλλία με 40 (15-9-16), ακολούθησε η Ελλάδα με 33 (8-13-13), ενώ στην τρίτη θέση συγκατοίκησαν ΗΠΑ (12-6-6) και Μεγάλη Βρετανία (8-11-5) με 24.
Η άψογη διεξαγωγή των αγώνων και τα κολακευτικά σχόλια των ξένων αποστολών οδήγησαν πολλούς αθλητικούς παράγοντες να ζητήσουν την προσμέτρηση της Μεσολυμπιάδας στη σειρά των Ολυμπιακών Αγώνων και την αναγνώριση των νικητών της Αθήνας ως ολυμπιονικών. Το αίτημα υποβλήθηκε και επισήμως στη ΔΟΕ το 1949 από τον ούγγρο καθηγητή Φέρεντς Μέζο, αλλά απορρίφθηκε.
Τα Ελληνικά Μετάλλια
Χρυσά
- Νικόλαος Γεωργαντάς (Λιθοβολία, 19.92,5 μ.)
- Δημήτριος Τόφαλος (Άρση Βαρών με τα δύο χέρια, 142,4 κ.)
- Ιωάννης Γεωργιάδης (Σπάθη)
- Γεώργιος Αλιπράντης (Αναρρίχηση επί κάλω, 11''.4)
- Ομάδα Πόρου (Ναυτική Κωπηλασία)
- Κωνσταντίνος Σκαρλάτος (Πιστόλι από απόσταση 30 μέτρων 29/133 β.)
- Γεώργιος Ορφανίδης (Ελεύθερο Πιστόλι, 221 β.)
- Εσμέ Σημηριώτη (απλό γυναικών, τένις)
Αργυρά
- Νικόλαος Γεωργαντάς (Δισκοβολία, 38.06 μ.)
- Νικόλαος Γεωργαντάς (Ελληνική Δισκοβολία, 32.80 μ.)
- Ιωάννης Ραΐσης (Σπάθη)
- Ομαδικό Σπάθης (Ιωάννης Γεωργιάδης, Τριαντάφυλλος Κορδογιάννης, Μενέλαος Σακοράφος, Τσάτραν Ζορμπάς)
- Ομάδα Σπετσών (Ναυτική Κωπηλασία)
- Εθνική Διελκυνστίνδας (Σπυρίδων και Κωνσταντίνος Λάζαρος, Αντώνιος Τσίτας, Σπυρίδων Βέλλας, Βασίλειος και Γεώργιος Ψάχος, Γεώργιος Παπαχρίστου και Παναγιώτης Τριβουλίδας)
- Ομάδα Ύδρας (Ναυτική Κωπηλασία)
- Αλέξανδρος Θεοφιλάκης (Στρατιωτικό περίστροφο, 250 β.)
- Ιωάννης Περίδης (τραπ μίας βολής, 24 β.)
- Αναστάσιος Μεταξάς (τραπ 2 βολών, 13 β.)
- Σοφία Μαρίνου (απλό γυναικών, τένις)
- Ξενοφών Κάσδαγλης, Ιωάννης Μπαλλής (διπλό ανδρών, τένις)
- Γεώργιος Σημηριώτης - Σοφία Μαρίνου (Διπλό Μικτό, τένις)
Χάλκινα
- Κωνσταντίνος Σπετσιώτης (1.500 μ. βάδην, 7.24.0)
- Γεώργιος Σαριδάκης (3.000 μ. βάδην, 15.33.0)
- Θεμιστοκλής Διακίδης (Άλμα εις ύψος 1.72,5 μ.)
- Μιχαήλ Δόριζας (Λιθοβολία 15.58,5 μ.)
- Ιωάννης Ραίσης (Ξίφος Μονομαχίας)
- Κωνσταντίνος Κοζανιτάς (Αναρρίχηση επί κάλω, 13''.8)
- Ομάδα Ύδρας (Ναυτική Κωπηλασία)
- Αριστείδης Ραγκαβής(Αεροβόλο, 244 β.)
- Αριστείδης Ραγκαβής (Ελεύθερο Πιστόλι 218 μ.)
- Γεώργιος Σκοτάδης (Στρατιωτικό Περίστροφο, 240 β.)
- Θεσσαλονίκη Μιούζικ Κλαμπ (ποδόσφαιρο). Η σύνθεση της ομάδας: Βαπόρης, Πίνδος, Τέγος, Πεντζίκης, Κύρου, Σωτηριάδης, Ζαρκάδης, Μιχιτσόπουλος, Καραγκιωνίδης, Άμποτ και Σαριδάκης. Το μετάλλιο διεκδίκησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην οποία υπαγόταν τότε η Θεσσαλονίκη.
- Ευφροσύνη Πασπάτη (απλό γυναικών, τένις)
- Ξενοφών Κάσδαγλης - Ασπασία Μάτσα (διπλό μικτό, τένις)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/436#ixzz2yKrT2UbH
http://e-didaskalia.blogspot.com/