30 γυναίκες σύμβολα που έγραψαν Ιστορία

Αυτό συνέβη με τη 17χρονη Παρθένο της Ορλεάνης, Ιωάννα της Λωραίνης, που πολέμησε, κυνηγήθηκε και καταδικάστηκε ως αιρετική, να καεί ζωντανή. Αυτό συνέβη, με την Ινδιάνα πριγκίπισσα Ποκαχόντας, που έσωσε, σε ηλικία μόλις 12 ετών, από βέβαιο θάνατο τον ηγέτη της αγγλικής αποικίας του Τζέιμσταουν στη Βιρτζίνια, γυρίζοντας σελίδα στις σχέσεις των Ινδιάνων με τους Βρετανούς αποίκους.
Ιστορία έγραψε η Ρόζα Παρκς, η νεαρή μαύρη που αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε λευκό άνδρα, σηκώνοντας το λάβαρο του πολέμου κατά των φυλετικών διακρίσεων. Ιστορία έγραψαν η Μαρί Κιούρι, πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ σε δύο διαφορετικές κατηγορίες και η 13χρονη Άννα Φρανκ, που μετέφερε με το ημερολόγιό της τις θηριωδίες της ναζιστικής κατοχής κι έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
Στα βάθη της Ιστορίας της ανθρωπότητας υπήρξαν γυναίκες, οι οποίες με τη ζωή και το έργο τους, με την τόλμη και το αίσθημα της αυταπάρνησης, με την ευαισθησία και κυρίως με ένα όραμα για ένα καλύτερο αύριο, άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο. Υπήρξαν και κάποιες, των οποίων η αύρα από μόνη της ήταν τέτοια, ώστε να μείνουν ζωντανές, ακόμη και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους.
Ημέρα εορτασμού για τα δικαιώματα των γυναικών
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, με τις ρίζες της να ξεκινούν από τις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Ζέτκιν κι εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911.
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.
Το NEWS 247 τιμώντας την Ημέρα,σας θυμίζει ορισμένες μόνο από τις πιο σπουδαίες εκείνες γυναίκες, οι οποίες δρώντας "μπροστά από την εποχή τους", ξεχώρισαν, διέπρεψαν, κυριάρχησαν, εντυπωσίασαν, έγιναν αντικείμενο λατρείας και αποθεώθηκαν και αξίζει να θυμόμαστε.

1. Σαπφώ (630-570 π.Χ) Eλληνίδα λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο. Έγραψε ερωτικά ποιήματα, ύμνους στους θεούς και τραγούδια γάμου, που χαρακτήριζαν ο αυθορμητισμός και τα έντονα συναισθήματα. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της δεν έχει διασωθεί, όμως η δυναμική και η επιρροή του παραμένουν ζωντανές έως σήμερα. Ο Πλάτων την είχε χαρακτηρίσει "μία εκ των 10 κορυφαίων ποιητών".
2. Κλεοπάτρα (69-30 π.Χ) Ικανή και δαιμόνια μονάρχης, η τελευταία βασίλισσα της ελληνιστικής Αρχαίας Αιγύπτου, πριν καταστεί επαρχία της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έγινε διάσημη γιατί, γοήτευσε και ανέπτυξε ερωτική σχέση με δύο από τους πιο ισχυρούς Ρωμαίους αυτοκράτορες, τον Μάρκο Αντόνιο και τον Ιούλιο Καίσαρα. Ο μύθος της ομορφιάς και το τραγικό της τέλος την ακολουθούν έως σήμερα. Αντιπροσωπεύει όσο καμία άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, το σύμβολο της μοιραίας γυναίκας.
3. Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν (1098-1179) Γνωστή και ως Ευλογημένη Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν, Αγία Χίλντεγκαρντ και Σίβυλλα του Ρήνου. Ήταν Γερμανίδα συγγραφέας, συνθέτης και φιλόσοφος. Έζησε απομονωμένη το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Τη συμβουλεύτηκαν πάπες, βασιλείς και άλλοι σημαντικοί άνδρες της εποχής της. Έμεινε γνωστή για τα οράματά της και την ικανότητά της να προβλέπει το μέλλον. Τιμάται τόσο από την Καθολική Εκκλησία, όσο και από την Αγγλικανική και Προτεσταντική.
4. Ιωάννα της Λωραίνης (1412-1431) Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Μία μορφή αυτοθυσίας και ηρωισμού, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Κατηγορήθηκε για "κοντή κόμη", ότι "ντυνόταν με ανδρικά ρούχα", για "μαγεία"και ως αιρετική επειδή "ισχυριζόταν ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό". Καταδικάστηκε, να καεί ζωντανή. Την ώρα που καιγόταν, ζήτησε να σηκώσουν το σταυρό, για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Μετά από 25 χρόνια, όταν η Γαλλία είχε κερδίσει και αναγνώρισε τη συμβολή της, ένα νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκατέστησε την τιμή της. Ανακηρύχθηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία και Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
5. Ελισάβετ Ι (1533-1603) Βασίλισσα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από το 1558 έως τον θάνατό της. Έμεινε γνωστή ως "Παρθένος"ή "Άμωμος Βασίλισσα". Βασίλεψε σε μια περίοδο 45 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων η παγκόσμια ισχύς και επιρροή της Αγγλίας ενισχύθηκαν σημαντικά. Στο εσωτερικό η βασιλεία της σημαδεύτηκε από έντονες θρησκευτικές ζυμώσεις.
6. Ποκαχόντας (1595 – 1617) Ινδιάνα πριγκίπισσα, η πρώτη ηρωίδα της Αμερικής. Η ζωή της αποτέλεσε το θέμα λαϊκού θρύλου, σύμφωνα με τον οποίο η 12χρονη Ματουάκα είδε αιχμάλωτο στα χέρια της φυλής της τον ηγέτη της αγγλικής αποικίας του Τζέιμσταουν στη Βιρτζίνια, Τζον Σμιθ. Λέγεται, ότι τον έσωσε από βέβαιο θάνατο, καθώς λίγο πριν τον σκοτώσουν, παρακάλεσε τον πατέρα της να του χαρίσει τη ζωή. Μόνη επιβεβαίωση της ιστορίας, είναι η διήγηση του ίδιου του Σμιθ, 17 χρόνια αργότερα. Η Ματουάκα, όμως, ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ο γάμος της με Άγγλο άποικο, έφερε 8 χρόνια ειρήνης μεταξύ των αποίκων και των Ινδιάνων.
7. Αικατερίνη Β'ή Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας (1729-1796) Γερμανικής καταγωγής Αυτοκράτειρα. Η πολιτική της συνδέθηκε με την αναγέννηση του ελληνικού βίου, λόγω της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες του 18ου αιώνα. Πραγματοποίησε διοικητική μεταρρύθμιση, την εδαφική διαίρεση της χώρας και τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Το έδαφος του ρωσικού κράτους αυξήθηκε με την προσθήκη της Κριμαίας, Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού τμήματος της Πολωνό-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Ο πληθυσμός αυξήθηκε από 23,2 εκατομμύρια (1763) σε 37.400.000 (1796) κατοίκους. Έτσι η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη.
8. Τζέιν Όστιν (1775-1817) Μία από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα, ορισμένα από τα οποία είναι πολύ δημοφιλή μέχρι σήμερα. Από το 1811 έως το 1815 γράφοντας τα μυθιστορήματα Λογική και ευαισθησία (1811), Περηφάνια και προκατάληψη (1813), Μάνσφιλντ Παρκ (1814) και Έμμα (1815) καθιερώθηκε ως συγγραφέας. Έγραψε τα Αββαείο του Νορθάνγκερ και την Πειθώ τα οποία δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της το 1817. Έγραψε ανώνυμα και σε μία εποχή, κατά την οποία οι γυναίκες συγγραφείς ήταν ελάχιστες. Η δημοσίευση των απομνημονευμάτων για τη ζωή της, από τον ανιψιό της, την έκανε γνωστή στο ευρύτερο κοινό.
9. Μάργκαρετ Φούλερ (1810-1850) Αμερικανίδα δημοσιογράφος, κριτικός και δικηγόρος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Το βιβλίο της "Οι γυναίκες στον 19ο αιώνα" (1845) άσκησε μεγάλη επιρροή, στη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών και θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έργα, κατά την πρώτη περίοδο του φεμινιστικού κινήματος. Αγωνίστηκε για την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και για τη μεγαλύτερη ανεξαρτησία των γυναικών έναντι των ανδρών. Πολλοί υποστηρικτές των δικαιωμάτων των γυναικών και του φεμινισμού, την αναφέρουν ως πηγή έμπνευσης.
10. Χάριετ Μπίτσερ Στόου (1811-1896) Αμερικανίδα συγγραφέας, αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα κατά της δουλείας. Το έργο της "Η καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά" (Uncle Tom's Cabin) είναι δημοφιλές μέχρι σήμερα και έδωσε άλλη διάσταση στην "καμπάνια"για την κατάργηση του θεσμού της δουλείας. 'Εγινε ανάρπαστο και μεταφράστηκε σε 23 γλώσσες. Έγραψε άρθρα στο περιοδικό της εποχής "Μηνιαία Ατλαντίς", τον "Ανεξάρτητο"της Νέας Υόρκης και στα περιοδικά της Χριστιανικής Ενώσεως, που όλα τα εξέδωσε σε διάφορες εποχές ο αδελφός της. Ο Αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν αναφέρθηκε στα έργα της, ως "μεγάλο παράγοντα πίσω από τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο".
11. Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ (1820-1910) Βρετανίδα κοινωνική αναμορφώτρια, που έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης νοσηλευτικής και είχε ουσιαστική συμβολή στη στατιστική. Έγινε γνωστή για το ανθρωπιστικό, πρωτοποριακό της έργο στον τομέα της νοσηλείας. Πρώτη αυτή εισήγαγε, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856), το επάγγελμα της ειδικά εκπαιδευμένης νοσοκόμας, καθώς και πλήθος μέτρων για την ορθολογική λειτουργία των νοσοκομείων (ιδίως των στρατιωτικών).
12. Έμιλι Ντίκινσον (1830 – 1886) Μία από τις σπουδαιότερες Αμερικανίδες ποιήτριες, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην απομόνωση, στο σπίτι των γονιών της. Ολόκληρο το έργο της παρέμεινε ανέκδοτο και κρυμμένο μέχρι τον θάνατό της, εκτός από 5 ποιήματα, που δημοσιεύτηκαν ανώνυμα και εν αγνοία της. Θεωρείται, μαζί με τον Ουώλτ Ουίτμαν, από τους πιο αναγνωρισμένους και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα.
13. Έμελιν Πάνκχερστ (1858-1928) Βρετανίδα "σκληροπυρηνική"σουφραζέτα, που αφιέρωσε τη ζωή της στην ανάδειξη και διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Επιστράτευσε κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Μεταξύ αυτών, οι δημόσιες διαδηλώσεις, η χρήση βίας και η απεργία πείνας. Πέθανε το 1928, μόλις 3 εβδομάδες πριν την έκδοση του νόμου, που κατοχύρωνε το δικαίωμα ψήφου για όλες τις γυναίκες, ηλικίας άνω των 21 ετών.
14. Μαρί Κιουρί (1867-1934) Η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Η πρώτη γυναίκα που βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ. Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής (1903) για την έρευνά της στη ραδιενέργεια. Το δεύτερο Νόμπελ ήταν Χημείας (1911). Λίγα χρόνια αργότερα, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία των πρώτων μηχανημάτων με ακτίνες Χ. Όντας η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, ήταν γνωστή επίσης και ως Μαντάμ Κιουρί.
15. Έλεν Κέλερ (1880-1968) Αμερικανίδα συγγραφέας, λέκτορας και ακτιβίστρια. Σε ηλικία 19 μηνών έχασε την όραση και την ακοή της. Έγινε γνωστή από το θεατρικό έργο, που αναπαριστούσε τις προσπάθειες της παιδαγωγού της, να αναπτύξει μαζί της έναν κώδικα επικοινωνίας. Έμαθε τη νοηματική γλώσσα και θεωρήθηκε παιδί θαύμα. Έμαθε γερμανικά, ελληνικά και λατινικά. Ήταν το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο, το 1914. Στη Σκωτία ανακηρύχτηκε επίτιμη διδάκτορας. Είχε δηλώσει την αντίθεσή της στον πόλεμο, υπήρξε υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου και των εργατικών δικαιωμάτων. Κυριότερα έργα της είναι "Το ημερολόγιο της Έλεν Κέλερ", "Η ιστορία της ζωής μου", "Απαισιοδοξία", "Η θρησκεία μου", "Ειρηνικό βραδινό".
16. Κοκό Σανέλ (1883-1971) Μία από τις πιο πρωτοπόρες και επιτυχημένες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα. Οι δημιουργίες της έγιναν συνώνυμο της ποιότητας, της κομψότητας και του αλάνθαστου στυλ. "Εφηύρε"το μικρό μαύρο φόρεμα. Το 1923 δημιούργησε το πασίγνωστο και διαχρονικό άρωμα Chanel No 5. Οι ιδέες της ήταν επαναστατικές για την εποχή της στον χώρο της μόδας. Συχνά μάλιστα, έπαιρνε κομμάτια από την ανδρική γκαρνταρόμπα και τα μετέτρεπε σε γυναικεία.
17. Άννα Έλινορ Ρούσβελτ (1884-1962) Η πρώτη κυρία των ΗΠΑ. Όταν ο σύζυγός της Φραγκλίνος, προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα,άρχισε να εργάζεται και τον εκπροσωπεί. Μετά την εκλογή του ως προέδρου, ανέπτυξε κοινωνική δράση, για τα δικαιώματα των γυναικών. Το 1945 διορίστηκε από τον Χάρρυ Τρούμαν εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον Ο.Η.Ε. Συμμετείχε στη σύνταξη της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Το 1961 ο πρόεδρος Κένεντυ την διόρισε πρόεδρο στην επιτροπή για την θέση των γυναικών. Ο Τρούμαν την είχε αποκαλέσει "πρώτη κυρία του κόσμου για τους αγώνες τις στα ανθρώπινα δικαιώματα".
18. Αμέλια Έρχαρτ (1897 – εξαφανίστηκε το 1937. Κηρύχτηκε νεκρή το 1939)  Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, για τις γυναίκες πιλότους. Εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κατά την προσπάθειά της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
19. Σιμόν ντε Μποβουάρ (1908-1986) Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το γνωστότερο έργο της υπήρξε "Το Δεύτερο Φύλο", μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Το 1981 συνέγραψε το "La Cérémonie Des Adieux" (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ. Θεωρήθηκε η μητέρα του (μετά το 1968) φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Πέθανε από πνευμονία και τάφηκε δίπλα στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού.
20. Μητέρα Τερέζα (1910-1997) Αλβανίδα Καθολική μοναχή, με σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, από τα Σκόπια. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και για περισσότερα από 45 χρόνια, βοήθησε φτωχούς και αρρώστους, με αποτέλεσμα να αγιοποιηθεί από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'το 1997. Εκτιμάται, ότι φρόντισε περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στην Καλκούτα, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1979 για "τις εκστρατείες της σχετικά με την ενημέρωση για τη φτώχεια".
21. Ντόροθι Χόντγκιν (1910-1994) Βραβευμένη με το Νόμπελ Χημείας, η Ντόροθι Χόντγκιν εργάστηκε σκληρά και συνέβαλε σημαντικά στην ανακάλυψη της δομής της πενικιλίνης και αργότερα της ινσουλίνης. Αυτές ακριβώς οι ανακαλύψεις ήταν που οδήγησαν στο μέλλον στη δημιουργία καλύτερων φαρμάκων. Πέρα όμως από τη συμβολή της στον τομέα των επιστημών, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στον αγώνα για την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης και τον πυρηνικό αφοπλισμό.
22. Ρόζα Παρκς (1913-2005) Το 1955 αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε έναν λευκό άνδρα, που της ζήτησε να σηκωθεί στο λεωφορείο, αντιστεκόμενη στον φυλετικό διαχωρισμό στις ΗΠΑ. Από την πράξη της αυτή, γεννήθηκε το κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην Αλαμπάμα και βοήθησε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει τη διαδρομή που οδήγησε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα. Αναφέρεται ως "Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων". Της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου, για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
23.  Ιντίρα Γκάντι (1917-1984) Η πρώτη και μόνη μέχρι σήμερα γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας. Παρέμεινε στο αξίωμά της για τρεις συνεχόμενες θητείες (1966-1977) και με την τέταρτη θητεία, από το 1980 μέχρι την δολοφονία της από σωματοφύλακές της το 1984, συνολικά 15 χρόνια. Το 1999 ψηφίστηκε σε δημοσκόπηση του BBC ως η σημαντικότερη γυναίκα της τελευταίας χιλιετηρίδας, ανάμεσα σε άλλες γυναικείες προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ελισάβετ Α'της Αγγλίας, η Μαρί Κιουρί και η Μητέρα Τερέζα.
24. Έβα Περόν (1919-1952) Η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Ντομίνγκο Περόν έγινε η πρώτη κυρία της χώρας, από το 1946 έως τον θάνατό της και αντικείμενο λατρείας από τους πολίτες της. Συχνά την αναφέρουν ως Εύα Περόν ή Εβίτα. Δούλεψε σκληρά για τα δικαιώματα των φτωχών και των γυναικών. Η δημοφιλία και η ικανότητά της να μαγεύει τα πλήθη προκαλούσαν φόβο, ακόμη και στους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής. Της ασκήθηκε έντονη κριτική, γιατί δεν δεχόταν κριτική, ενώ με τον σύζυγό της έκλεισαν πολλές ανεξάρτητες εφημερίδες. Πέθανε σε ηλικία μόλις 32 ετών, από καρκίνο. Λίγο πριν το θάνατό της, έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους.
25. Μέριλιν Μονρόε (1926-1962) Αμερικανίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του '50. Γεννήθηκε ως Νόρμα Τζιν Μπέικερ και πέρασε άσχημα παιδικά χρόνια. Ξεκίνησε ως μοντέλο και μετά ασχολήθηκε ως κομπάρσος σε ταινίες. Προκάλεσε σκάνδαλο, όταν γνωστοποιήθηκε ότι είχε ποζάρει γυμνή για το περιοδικό Playboy. Παντρεύτηκε 3 φορές. Η θυελλώδης ζωή της στιγματίστηκε από τη σχέση της με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζον Κένεντι. Βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, με τις συνθήκες του θανάτου της να παραμένουν μέχρι σήμερα ανεξήγητες. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 6η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
26. Άννα Φρανκ (1929-1945) Γερμανίδα Εβραία, έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, με την οικογένειά της σε σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το "Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ"έμεινε σε εκείνη τη σοφίτα. Γραμμένο στα Ολλανδικά, είναι ένα από τα πλέον πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο. Ο πατέρας της, μόνος επιζών της οικογένειας, το βρήκε τυχαία, όταν επέστρεψε στη σοφίτα. Το έδωσε ως μοναδική μαρτυρία των γεγονότων για δημοσίευση, με τον τίτλο "Το πίσω σπίτι" (Het Achterhuis). "Παρόλα όσα συμβαίνουν, ακόμα πιστεύω ότι όλοι έχουν μέσα τους καλή καρδιά", έγραψε η Άννα, ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
27. Όντρεϊ Χέπμπορν (1929 - 1993) Ηθοποιός αγγλικής και ολλανδικής καταγωγής, από τις πιο φημισμένες του 20ου αιώνα. Βραβευμένη με Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι, είναι ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα 4 βραβεία. Εμφανίστηκε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και στο Μπρόντγουεϊ. Το 1999 κατετάγη 3η στη λίστα των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Σύμβολο της μόδας, με το απαράμιλλης κομψότητας στιλ της. Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα. Από το 1986 και μετά υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.
28. Βαλεντίνα Βλαντίμιροβνα Τερεσκόβα (1937-) Η πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στο διάστημα, τον Ιούνιο του 1963. Επιλέχθηκε μεταξύ 400 και πλέον υποψηφίων. Κατά τη διάρκεια της αποστολής της πραγματοποίησε δοκιμές και συνέλεξε στοιχεία για τις αντιδράσεις του γυναικείου σώματος στη διαστημική πτήση. Έγινε μέλος του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος και κατέλαβε διάφορες πολιτικές θέσεις. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξακολουθεί να τιμάται ως ηρωίδα στη μετασοβιετική Ρωσία.
29. Μπεναζίρ Μπούτο (1953 - 2007) Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός μουσουλμανικής χώρας, κόρη του πρωθυπουργού της χώρας Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο, συνέβαλε στην μετάβαση του Πακιστάν από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Ασχολήθηκε με την πολιτική μετά τη σύλληψη και την εκτέλεση του πατέρα της, το 1977. Συνελήφθη και η ίδια και κρατήθηκε φυλακισμένη σε απομόνωση. Όταν αφέθηκε ελεύθερη κατέφυγε στην Αγγλία όπου έγινε ηγέτης εν εξορία του Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν (το κόμμα που είχε ιδρύσει ο πατέρας της). Δολοφονήθηκε το 2007. Αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για τα δικαιώματα των φτωχών και των γυναικών.
30. Νταϊάνα, πριγκίπισσα της Ουαλίας (1961-1997) Η Νταϊάνα Σπένσερ, πρώτη σύζυγος του πρίγκιπα Καρόλου, διαδόχου του θρόνου του Ηνωμένου Βασιλείου, απέκτησε τεράστια φήμη ως προσωπικότητα, και προσέλκυε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ παγκοσμίως, για την υπόλοιπη ζωή της. Ακόμη και μετά το διαζύγιό της με τον Κάρολο, συνέχισε αφοσιωμένη στο φιλανθρωπικό της έργο. Ο τραγικός της θάνατος, σε τροχαίο το 1997, στο Παρίσι, εξακολουθεί να προκαλεί ερωτηματικά. Η αγάπη του κόσμου για εκείνη αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδων παρευρισκομένων στην κηδεία της, που θρηνούσαν για τον χαμό της "πριγκίπισσας της καρδιάς τους", της "θλιμμένης πριγκίπισσας".

 Πηγές: Britannica, Biography Online, BBC, Wikipedia
Πηγή
http://e-didaskalia.blogspot.gr/